021

Jenna POV "

Ik staarde Viola schaapachtig aan en liet mijn spieren verslappen. Nog steeds besefte ik niet wat ze gedaan had. Samen met Daisy en Harry kwam ze gezellig binnen huppelen zonder maar ook iets te zeggen.
De eerste vraag die iedereen stelde was natuurlijk: "Waar is Zayn?" Viola keek ons schuldig aan en hief haar schouders nonchalant op. Zo ging het de hele dag door.
Ik kon het niet geloven dat ze Zayn gewoon achterliet. De tijd was allang voorbij dus dat betekende dat Zayn dus een straf kreeg. Alhoewel wij niet wisten waar hij was dus kon hij ook geen straf krijgen. Ik wist eigenlijk ook vrijwel zeker dat Viola de straf kreeg.
Met een onzeker gevoel in mijn buik liep ik naar de keuken waar ik Niall aantrof. Hij hing voorover het aanrecht met een brief in zijn handen gedrukt. Zijn ogen lazen aandachtig de regels die op het papier stonden.
"Hee, Nialler. Wat ben je aan het lezen?" Ik legde mijn hand op zijn schouder neer.
Niall trok zijn wenkbrauwen op. "Blijkbaar een brief van onze opdrachtgever. Er komen vandaag nieuwe mensen… Geen idee hoeveel."
Even trok een zenuwachtig gevoel door mijn benen heen. Wat als het een super knap meisje was, waar Niall op viel?
"Oh, echt? Dus ze komen al vandaag?"
Niall knikte en schoof het papier weer op het aanrecht waarna hij op de koelkast afliep om hem vervolgens te checken. "Heb je Daisy al gesproken?"
Ik beet eventjes op mijn lip. "Heel even. Haar missie was in ieder geval geslaagd. Ze ligt nu op bed. Ze was weer knock-out gegaan door haar buikpijn in Rusland."
De blonde jongen trok een moeilijk gezicht. Hij krabde aan de bovenkant van zijn arm en stopte ineens met zijn handelingen. "Waar moeten die nieuwe mensen eigenlijk slapen?"
Waarom begon Niall steeds over die nieuwe mensen? Hij kende ze nog niet eens? Vond hij ons niet leuk genoeg?
Voordat ik over zin vraag kon nadenken hoorden we de luide bel van het huis rinkelen. Niall spitste zijn horen en wilde een sprint nemen naar de deur totdat de lichten uitgingen.
Waren de nieuwe mensen er nu al? En, waarom gingen de lichten eigenlijk uit? Dit was toch geen opdracht? Zayn was er niet eens…
Ik voelde dat Niall naast me stond te blazen in mijn nek. Ik gaf hem een duw terug waarvan hij moest lachen. Sukkel.
"Jongens? De deur gaat niet open. Hebben jullie soms de lichten uit gedaan?" Ik hoorde Liam's stem vanuit de gang komen.
Geïrriteerd in het donker probeerde ik een lichtschakelaar te vinden. "Eh, nee Liam. Waarom zouden wij überhaupt de lichten uit doen?" Niall grinnikte.
"Sorry, hoor. Ik vroeg het me alleen af. Ik wist niet dat je boos werd."
Ik begon te zuchten. "Ik word niet boos! Het was alleen…" Niall onderbrak me: "Ja, stop nu maar, jongens. Probeer een lichtknopje te vinden!"
Ik voelde Niall spastisch in het donker om zich heen slaan. Zijn armen sloegen tegen muren en andere objecten, inclusief mij.
"Niall! Doe niet zo raar! Zo vindt je het helemaal niet." Schietend in de lach probeerde ik hem vast te pakken, wat natuurlijk weer mislukte.
Ineens hoorden we nog meer stemmen. Viola, Daisy, Louis en Harry kwamen met een noodgang te trap afgestormd.
Viola schreeuwde: "Harry! Varken! Je staat op mijn teen. Donder op." Ik hoorde Harry schateren. "Ik ben blij dat het nu donker is, nu hoef ik niet tegen jou aan te kijken."
Rollend met mijn ogen probeerde ik dichterbij te komen en wilde het verklaren waarom het licht uit was totdat er een harde stem begon te spreken.
De harde mannenstem bulderde de woonkamer in. Ik greep Niall's hand vast en begon net zoals de anderen te luisteren.
"Sommige van jullie hebben het spel niet goed uit gevoerd. Daarom komen er een aantal straffen. Een van de straffen is dat jullie zijn gepromoveerd tot een nieuw level. Dat betekent dat het spel van leven en dood erger begint te worden. Nog een straf is het doorzenden van verliezers. Een van de verliezers is 'Zayn Jawaad Malik'. Hij is zo spoedig mogelijk naar een andere locatie gebracht en zal daar verblijven. Hij komt niet meer terug. "
Mijn hart begon te bonken. Zayn heeft dit te danken aan Viola. Hoe kon ze dit doen! En, waarom is zij er niet uitgegooid?
"Vandaag. Over enkele minuten staat er een nieuwe deelnemer voor de deur. Behandel haar of hem zo goed mogelijk en laat de persoon aan dit huis wennen. Dit zal niet gemakkelijk gaan, aangezien jullie zelf nog moeten wennen. De volgende opdracht begint morgenochtend vroeg. Veel geluk."
De stem bulderde zijn laatste woorden uit wat een rilling veroorzaakte. Het was nogal eng omdat je niet wist waar de stem vandaan kwam.
Eindelijk sprong na wat geknipper de lichten weer aan en iedereen staarde vol ongeloof naar voren. Daisy tilde haar hoofd op en stortte zich meteen op Viola. "Hoe kon je?" siste ze.
Viola keek de ruimte geluidloos in en haalde haar schouders op, wat Daisy nog bozer maakte. Ze begon weer te praten maar Louis pakte haar vast als teken dat het niet het juiste moment was.
Zayn was gewoon weg. Weg van zijn bandleden. Weg van ons. En dat allemaal te danken aan Viola.
Iedereen gunde Viola geen blik. En terecht ook. Hoe kon je dat zomaar in je hoofd ophalen?
En toen ging de deurbel weer. Mijn ogen schoten door de kamer heen opzoek naar de enige blonde jongen in deze ruimte. Zoals verwacht kon ik hem niet weer opvatten want hij stond als eerste bij de deur.
Ik spitste mijn oren en plofte zuchtend op de bank. Ik hoorde de deur uit het slot gaan en een gillend meisje. Even grinnikte ik. Zo reageerde ik namelijk ook.
"Oh my God. Ik ben Joy, jullie aller grootste fan!" Het meisje liet iets op de grond vallen en begon weer te schreeuwen.
Ik hoorde de jongens lachen. Nou, eigenlijk alleen Niall. Hem hoor je er overal bovenuit.. Dat was ook zo leuk aan hem.
"Kom binnen! Ik denk dat we ons niet hoeven voor te stellen." Grinnikte Louis.
Ik stond van de bank op en liep richting de hal toe. Ik zag meteen het meisje vrolijk springen. Ze had blonde haren en felgroene ogen die meteen op vielen.
"Hi, ik ben Jenna. Ik zit hier ook in het huis!" Ik schonk haar een vrolijke glimlach en wilde haar een hand geven. Joy draaide zich om en haar gezicht betrok.
"Oh.. Dus er zit hier ook meerdere meiden." Ze keek teleurgesteld maar stortte zich weer meteen op de niet complete boyband. "Ach joh. Ik heb altijd jullie nog."