The Guardians (Shadow 3)

Mijn lichaam was zwaar...
Maar ik wist dat ik alles nog kon doen...
Langzaam help ik mijzelf omhoog waarna ik om mij heen kijk,
In de verte stond een helikopter die zijn lichten deze richting op scheen,
Een man komt mijn kant op lopen waarna die alleen glimlacht,
"Shadow, zo te merken is hier een aardig gevecht geweest"
De man stopt bij een muurtje waarna die erop leunt,
Het enige wat ik deed was hem aankijken,
Waarna ik mijn hoofd afwend en naar de jongen toe loop,
Langzaam leg ik mijn armen onder zijn lichaam waarna ik naar de helikopter loop,
"Mannen, leg de andere vier ook in de helikopter, we hebben ons pakketje!"
8 mannen rennen langs mij waarna ze naar de lichamen stappen,
Ik zelf loop richting de helikopter waarna ik hem neer leg op de bank,
Zelf ga ik naast hem zitten waarna ik zijn hoofd op mijn schoot leg,
Met mijn hand ga ik langzaam door zijn haren,

De rit met de helikopter verliep snel waardoor ik hem ook snel weg kon brengen,
Ik loop het gebouw in waarna ik hem bij de ziekenboeg op een bed leg,
De man die er stond knikt alleen waarna die hem bestudeerd,
Ikzelf loop de kamer uit,
Langzaam laat ik mijzelf op een bank zakken waarna ik mijn ogen even sluit,
Al snel lag ik half te slapen waardoor ik verschillende blikken kreeg,
Blikken die ik nooit leuk gevonden had, maar bij mijn leven hoorden.
"DOC WAT THE?!!"
Ik hoorde zijn stem!
Ik schiet omhoog waarna ik opsta,
Was hij het werkelijk?! Is die wakker?!
'DOC GA VAN MIJ AF!! DIT IS NIET GRAPPIG MEER!'
Hij was het werkelijk!
En die dokter was iets aan het doen wat die niet leuk vond!

Ik loop naar de deur waarna ik hem open trap,
De deur vliegt door de kamer heen waarna ik de dokter op hem zie zitten,
Binnen een seconden sta ik bij het bed waarna ik de dokter bij zijn keel grijp en hem de hoek in gooi,
"Dus... Jij bent het pakketje? Jouw had ik toch wat beter onder narcose moeten leggen!"
Onder narcose?! Ik was alleen in slaap gevallen!
Ik grijns even waarna ik naar hem sprint,
Mijn hand gaat om zijn nek heen waarna ik die hard dichtknijp,
In plaats van botten, hoor ik metaal kraken,
Een Cyborg?!
Ik grijns waarna ik hem in een hoek gooi,
Ik draai mijzelf om waarna ik naar een stoel loop naast het bed,
Rustig ga ik zitten waarna ik naar hem kijk,
Hij zou van mij houden, dat heeft die zelf gezegd,
Maar zou die dat zelf nog weten?
Of zou die dat allemaal vergeten zijn?
En denken dat het allemaal een droom was?
Mijn hand gaat voor zijn gezicht langs,
Zou die het herinneren?
Zou die nog weten wat die beloofd heeft?
Voor ik het wist viel ik zelf langzaam in slaap in de stoel,
Misschien was het de rust die door mijn lichaam heen ging die daar voor zorgde...