The Guardians (Skull 2)

Verschillende geluiden gingen door mijn trommelvliezen heen,
Was dit de weg richting de dood?
Waren deze geluiden de geluiden die je hoorden als je op weg ging naar de plek waar je behoort?
Langzaam voel ik hoe mijn lichaam lichtjes opgetild word,
Was dit de hand van de reaper?
Of was dit de hand van iemand die mijn ziel wilde redden?
Er waren allerlei verschillende manieren om te bedenken waar ik naar toe zou gaan...
Maar tot dat het allemaal verlicht werd, het pad waar ik langs ging, zou ik nog niets weten...

Voor ik het wist voel ik iets zachts onder mij,
Een prik in mijn arm en merk ik dat ik controle krijg over mijn lichaam,
Was ik eindelijk beland waar ik behoor?
Of... was dit allemaal nog iets wat op de weg naar de dood lag?
"Skull... het word nu wel tijd om wakker te worden!"
Die stem... dat was... Doc!
Ik merk dat ik mijn lichaam deels kan bewegen en open langzaam mijn ogen,
Een vel licht schijnt in mijn ogen waardoor alles nog een waas is,
Een zwarte schim hangt over mij heen waarna ik merk dat het dichterbij komt,
Als ik merk dat mijn ogen gewend zijn aan het licht merk ik dat het Doc is!
'DOC WAT THE?!!'
Mijn stem en geluid waren harden dan ik had verwacht,
Alsof het er uitkwam voordat ik het wist...
"Skull... Hoelang ga je je gevoelens nog voor liegen?"
Verbaasd kijk ik hem even aan,
Waar had hij het over?!
Dacht hij nauw werkelijk dat ik hem leuk vond of zou leuk vinden?!
"Skull, ik weet wat voor een gevoelens je hebt, dus ga die nauw maar is laten zien!"
Voor ik het wist zat die boven op mij en had die mijn handen vast gezet aan het bed,
'DOC GA VAN MIJ AF!! DIT IS NIET GRAPPIG MEER!'
Hij had een beetje een duivels glimlachje op zijn gezicht!
Was dit het begin van een...
Voor dat ik mijn gedachtes kon afmaken zie ik de deur langs het bed vliegen,
In de opening stond... Het pakketje?!

Hij stond binnen een seconden bij het bed waarna hij Doc bij zijn keel greep en hem in een hoek gooide,
Stukken van de muur vallen naar beneden, en de Doc staat langzaam op,
"Dus... Jij bent het pakketje? Jouw had ik toch wat beter onder narcose moeten leggen!"
Het pakketje grijnst alleen maar, meer niet.
Maar zijn wapens had hij niet... gelukkig maar want anders was Doc zo dood geweest!
Het pakketje stormt weer op de Doc af waarna hij hem weer vast grijpt,
Deze keer kneep die zijn keel een stuk harder dicht,
Alleen in plaats van een bot die kraakt, kraakte een stuk metaal.
Doc was een Cyborg, daarom kon die ook de meeste dingen onthouden...
Het pakketje gooit Doc in een hoek waar die blijft liggen.
Langzaam loopt die richting mij waarna die op een stoel gaat zitten,
Hij zei niets, hij zat daar alleen maar, met zijn hood op zijn hoofd.