Hoofdstuk 5

Kyler

'Hey pretty boy.' De jongen draaide zich naar me om en liet zijn ogen iets te lang naar mijn zin op mijn borsten rusten. Dat had hij beter niet moeten doen, met een soepele beweging trok ik hem bij roodhaartje weg en gaf ik hem een duw naar de muur. 'Ze wil duidelijk niets meer met je te maken hebben. Dus ga iemands anders leven verpesten voor ik je iets aan doe en geloof me voor mij moet je wel bang zijn.' Het was geen dreigement, ik haat dreigementen, het was de simpele belofte dat als hij nu niet weg ging ik zijn bovenlichaam in een kluisje zou proppen en zijn achterwerk als schietschijf zou gebruiken. Langzaam liep de jongen bij me weg en ik vestigde mijn aandacht op het rood harige meisje dat me aankeek met een mengeling van doodsangst, dankbaarheid, verdriet en nieuwsgierigheid. De combinatie was zo raar dat ik me naar zo gaan voelen als ik er te lang naar keek.
'Sarah toch?' vroeg ik terwijl ze aarzelend knikte. 'Gooi niet nog eens koffie over me.' Haar ogen werden nog groter. 'Lopen jij.' Ik begon haar voor me uit te duwen.
'Wat?' vroeg ze geschrokken.
'Ben je doof?' vroeg ik terwijl ik haar nog een duw gaf.
'Nee,' zei ze verbaasd.
'Wel, loop dan door!' Haar al bleke gezicht werd nog bleker en haar ogen, die al een onmogelijke grote hadden en nog steeds groter leken te worden, schoten naar de pijlenkoker op mijn rug. Geweldig nu dacht iedereen waarschijnlijk dat ik haar kidnapte.

De eerste Solar die ik zag toen ik buiten kwam schoot gelijk een pijl op me af. Ik wist Sarah uit de baan van de pijl te duwen met als gevolg dat de pijl langs mijn bovenarm schraapte. 'Leeuwenkind,' vloekte ik terwijl in mijn arm een helse pijn ontstond. Even was ik bang dat de wond vlam zou vatten, wat gelukkig niet gebeurde.
'Wie deed dat?' riep Sarah geschrokken uit. 'Wie speelt hier indiaantje!' Ze begon in paniek om zich heen te kijken terwijl ik haar met moeite de school weer in probeerde te trekken. Met mijn arm zou ik geen goed schot kunnen maken dus de enige optie die ik had was vluchten. Iets wat ik haatte.
'Heeft de school een achter ingang?' vroeg ik terwijl ik Sarah door elkaar schudde. 'Een zij ingang? Een nooduitgang?' Sarah knikte en keek me aan alsof ze ineens wist wat haar levens doel was. Ze greep mijn arm beet en trok me mee door de menigte mensen die geschrokken uitweek.