Don't cut yourself! - OO1

Jill Barbara Palvin

Ik zat op tumblr. foto's en verhalen te lezen en te kijken van meisjes die net zoals mij waren, niet blij, niet gelukkig. Zo ben ik ook, ik was niet blij, niet gelukkig. Als mensen aan mij vragen hoe het gaat dan zeg ik 'goed' en niemand weet dat ik me helemaal niet goed voel. En door die foto's te kijken voel ik me niet beter, maar ik realiseer me elke dag wel steeds meer hoe ongelukkig ik eigenlijk ben. Ondertussen ging ik buiten op het dak zitten en staarde voor me uit. Ze zeggen altijd wel dat ik niet lelijk ben, maar ze hebben nog nooit gezegd dat ik mooi ben. Ze zeggen altijd wel dat ik niet dik ben, maar ze hebben nog nooit gezegd dat ik dun ben. En dan zie je foto's van meisjes die super knap en mooi zijn en waar alle jongens aandacht voor hebben. Zo is het ook bij mij op school, mijn vriendinnen zijn allemaal heel knap en alle jongens hebben aandacht voor hen en ik zit er maar een beetje bij, op de achtergrond, want ik ben niet mooi. En ze weten heel goed dat ze niet lelijk zijn en daar maken ze dan ook mooi gebruik van. Ik zit gewoon niet lekker in me vel. Ik ga met mijn vingers over mijn sneeën. Het helpt, als ik mezelf snij helpt het. Voor even voel ik me niet zo ongelukkig en is de pijn weg.

'Hey!' zegt Cara vrolijk terwijl ik haar binnen laat. 'Hi' antwoord ik. 'Hoe is het?' vroeg Cara. 'Goed, met jou?' antwoorde ik. 'Met mij gaat alles goed, maar ik weet dat het met jou niet goed gaat Jill' zegt Cara. Ik voel mezelf nog roder worden dan dat ik normaal altijd ben. 'Ik wil er niet over praten Cara' zeg ik zacht. Cara kijkt me met medeleven aan. 'Dat weet ik, maar je moet er echt me stoppen' antwoord Cara 'Straks gaat het een keer fout!' Ik kijk haar aan. 'Het gaat niet fout' zeg ik. Cara fronst haar wenkbrauwen. 'Geloof me, echt' Cara knikt, maar ik zie dat ze het er niet mee eens is. 'Laten we wat leuks gaan doen' zegt Cara. Ik knik. 'Wat?' 'Shoppen!' antwoord Cara blij. Ik glimlacht en samen lopen we daarna naar buiten.

Even later lopen we samen door het winkelcentrum. We hebben allebei al aardig wat gekocht en eerlijk gezegd heb ik best wel wat leuke dingetjes. Het zijn vrijwel wat wijdere shirtjes en dat soort dingen, want dan valt het niet zo erg op dat ik dik ben. 'Kijk' zegt Cara en wijst naar een jongen die onze kant op kijkt. Ik glimlach even. 'Ja en?' vraag ik. De jongen zwaait onze kant op. Cara zwaait terug. 'Waarom zwaai je niet?' vraagt Cara verbaasd. 'Omdat hij niet naar mij zwaaide, maar naar jou' zei ik. Ik probeerde het zo positief mogelijk te brengen, want diep van binnen kan ik wel huilen. Natuurlijk zwaaide hij niet naar mij, dat heeft nog nooit een jongen gedaan. Ze zwaaien altijd naar "knappe" meisjes, want meisjes zoals mij zien ze niet eens staan.



_________