One.

Najaar 2008

De klap van de stok brandde in zijn rug en moeizaam deed Jay een stap achteruit. Wat heb ik nu weer gedaan? voorzichtig draaide hij zich een beetje weg van zijn vader en keek of Layla in de buurt was. Een last valt van zijn schouders wanneer hij ontdekt dat naast hem en zijn vader de hele kamer leeg is. Zodra de stok weer op hem afkwam schoot hij opzij en vloekend keek zijn vader naar de resten van een vaas die op de grond lagen. ‘Kom hier!’ schreeuwt hij maar Jay springt soepel uit het raam van hun kleine driekamer appartement en land in de tuin van de benedenburen. Iets verderop ziet hij zijn zusje aankomen en snel rent hij erop af. ‘Layla’ hij tilt haar op en geeft haar een knuffel. ‘Zullen we nog even gaan lopen?’ zijn ogen staan dringend, maar aan de manier waarop hij met het meisje omgaat is duidelijk te zien dat hij ook een heel andere kant heeft. Het meisje knikt twijfelend en draait zich samen met haar kinderwagen vol met poppen om naar het parkje. Al heel zijn leven zorgde Jay voor zijn kleine zusje en zijn moeder door letterlijk en figuurlijk de klappen van zijn vader op te vangen. Het begon eigenlijk zodra zijn moeder na zijn en Layla’s geboorte weer begon te werken. Zijn vader is gelovig, hij bid iedere dag vier keer met zijn gezicht naar Mekka, bid voor het eten nog een keer extra en vind dat Jay’s moeder een hoofddoek moet dragen. Alles om Allah tevreden te stellen, zelfs al moet hij daarvoor zijn zoon tot bloedend toe straffen wanneer hij eens een keer een vijf haalt op school. Want dat was er vandaag gebeurd, voor een simpel SO had Jay een vijf gehaald. Een lullige cijfer met een vreselijke straf terwijl hij er harstikke hard voor geleerd had. Hele avonden zat hij met zijn neus in de boeken, puur om zijn vader tevreden te stellen. Alhoewel dit de laatste tijd niet meer genoeg leek. Soms hoorde Jay hoe zijn moeder een angstige gil uit haar mond liet ontsnappen wanneer zij en Jay’s vader alleen in de woonkamer waren. Als gevolg op die gil hoorde je al snel een aantal klappen en de volgende dag liep zijn moeder er dan helemaal kreupel bij. Als een oude dame die achter een rollator loopt. En het ergste vond Jay nog, wanneer zijn vader even alleen thuis was geweest met Layla. Want na die momenten viel Layla helemaal stil, zei ze geen woord meer en staarde ze alleen maar voor zich uit naar de kat van de buren die altijd op hun balkon zijn pootjes schoonlikte. Met al deze herinneringen in zijn hoofd liep hij in gedachten verzonken door het parkje met aan zijn linkerkant het water van de brede rivier die door de hele stad liep en aan de rechterkant Layla. ‘Sorry’ een meisje knalde tegen hem aan en liet een aantal papieren vallen. De stem van het meisje klonk verlegen maar helder en snel zakte Jay door zijn knieën om haar te helpen met de papieren opruimen. Het zag eruit als bladmuziek, maar hij wist het niet zeker. ‘Hier’ met een klein glimlachje gaf hij haar de blaadjes terug en zorgvuldig deed ze ze weer in het mapje. ‘Bedankt’ ze glimlachte verlegen terug, deed met haar linkerhand de krullen achter haar oor en liep langs hem heen.

---
Hey, dit is mijn eerste verhaal, ik zal proberen iedere dag te schrijven,
maar ben bang dat door school enz niet lukt
Lfs