Chapter Eleven

Het lokaal zag er uit, als een grote zaal in een museum. Er hingen enkele kunstwerken aan de muur.
“Welkom” Meneer McQueen verscheen. De leerlingen lachte en gingen zitten, op de plaatsen die meneer McQueen aan gaf.
“Goed. Om jullie voor te stellen, verwacht ik van jullie een beeld over jezelf. Ik wil dat je alles tekent dat bij jou past. Ik zal raden wat”
“Nou. Als dat geen leuke les is...” Jack grinnikte. Angelique gaf hem een kwade blik.
“Het zal nog moeilijker worden”
“Tuurlijk” Potloden, stiften en overige tekenmateriaal werd boven gehaald. Meneer McQueen deelde tekenbladen uit.
“Probeer voor het einde van de les klaar te zijn” De leerlingen bogen zich over het blad en begonnen te teken. ‘Probeer voor het einde van de les klaar te zijn’ namen ze wat te serieus. Toen de bel ging was iedereen klaar.
“Ik zal het de volgende keer wel vertellen” De leerlingen stopte hun materiaal weg en verlieten de klas.
“Eindelijk!” Angelique plofte neer op een bank onder een boom.
“Zo’n korte dagen heb ik nog nooit gehad” Yazmyne ging op het gras zitten, Sam naast haar en Lucas naast Angelique.
“Dit is beter” Kevin rekte zich uit.
“Ja, dat wel, maar toch...”
“Wat zou er hier na school allemaal te doen zijn” Angelique keek rond en blijkbaar was zij en de andere niet te enige die niks te doen hadden.
“Yazmyne. Jij hebt de site gezien. Wat is er nog meer?” Yazmyne keek naar Lucas.
“Wel...er is een bowlingbaan, een cinema, een arcade, ... vanalles eigenlijk”
“Zo. Een bowlingbaan”
“Wie heeft er zin om te bowlen?” Daar had geen een iets op tegen. Ze stonden op en gingen terug naar het school gebouw.
“Je neemt de lift naar de kelder en vanaf daar is het gewoon de bordjes volgen” zei meneer Ford.
“Dank u wel, meneer”
“Graag gedaan. Ik zie jullie trouwens morgen voor geschiedenis” Meneer Ford ging weg en het 6-tal ging naar de lift.
“Typisch zo’n lift voor een labo. Wit” Kevin kneep zijn ogen tot spleetjes van het felle licht.
“Waarom ga jij het niet opknappen?” vroeg Lucas.
“Dat is een goed idee” zei Kevin, zo sarcastisch mogelijk. Lucas lachte. De lift stopte en de deuren gingen open. Het hele gebouw, zelfs de kelder is prachtig ingericht. Alleen de lift was een minpunt, waar Kevin zich nog steeds aan ergerde. De bowling ruimte was groot en had 10 banen.
“Wij zijn de enige” zei Jack.
“Voorlopig” Yazmyne gooide haar rugzak in de hoek en ging naar de schoenen.
“Het ergste van al: de schoenen” klaagde Lucas. Omdat Yazmyne als eerste klaar was, ging ze kijken.
“Hey! Je kunt kiezen of je met licht of met black light wilt spelen!”
“Black light!” riepen de andere vrij wel direct. Yazmyne lachte en stelde het licht in.
“Goed. Zin in een wedstrijd? Het is trouwens een revanche voor bij sport” Kevin was met Jack eens en Angelique had er ook zien in.
“Goed” zei Lucas. Sam en Yazmyne waren eens met hem. Dus 2 banen waren bezet.
“Diegene die de meeste punten heeft, wint. De verliezers moeten 3 rondjes lopen op het sportveld”
“Mij best” zei Lucas. Het ging niet op snelheid en dat was goed.

Half uur later...

“Ongelooflijk!”
“3 rondjes” Lucas stond met gekruiste armen en grijnzend voor de tweeling. Angelique bekeek hen kwaad aan.
“Hup, hup” De tweeling en Angelique rende moeizaam de 3 rondjes.
“Dit is geweldig” zei Yazmyne.
“Nog wedden en dan nog verliezen” Sam schudde lachend het hoofd.
“Dit worden mijn beste 6 jaren”
“Van mij ook” Yazmyne lachte.