Het wintervriendje

Samen dansen we over het ijs. Hand in hand, oog in oog. Middenin de natuur, want dat is natuurlijk romantischer dan op kunstijs. We worden verlicht door de mooie sterren die we zien fonkelen aan de heldere donkerblauwe hemel; het zijn net lichtpuntjes. Alles voelt perfect. We zwieren langs elkaar en met elkaar, en iedereen lijkt betoverd door onze verliefde blikken en onze sierlijke bewegingen. Zodra we thuis voor de kachel zitten met een dekentje om ons heen en onze huissokken aan, drinken we een kop warme chocolademelk, met een wolkje slagroom er bij. En we leefden nog lang en gelukkig.
Zucht.

Ongelofelijk romantisch, ongelofelijk cliché. En ongelofelijk verschrikkelijk misselijkmakend. Kots, kots, kots. Sorry. Of eigenlijk niet want ik meen het.
Het idee van een wintervriendje - je weet wel, zo één die je op dit soort momenten gebruikt - klinkt zo leuk en lief en geweldig dat ik het helemaal niks vind. Ik bedoel maar; een wintervriendje? Die ik dus weer kan dumpen zodra mijn eerste hooikoorts aanval arriveert? No thanks.

Maar als ik even verder denk.. Sneeuwballengevechten, knuffelen bij de open haard, de meest heerlijke kerst/zwijmel films (love actually, al jaren mijn favoriet. Nóg zo'n cliché.) Het klinkt zo perfect in mijn hoofd dat ik bijna jaloers word van mijn eigen gedachten. Maar misschien is het wel gewoon het feit dat ik dit allemaal niet heb. Geen vriendje die zo romantisch is als de persoon die ik in mijn fantasie voorbij zag komen. Sterker nog, helemaal géén vriendje.

Maar hé, wat zeur ik nou. Een jongen die net zo verzot is op schaatsen, knuffelen en zwijmelfilms als ik moet haast wel homo zijn. En, no offense, daar ben ik niet naar op zoek. Daarnaast, schaatsen in mijn eentje.. of nouja, met vriendinnen, om het even iets minder zielig te maken, is ook heel leuk. En love actually kijk ik veel liever alleen. Dan hoef ik me tenminste niet te schamen, verontschuldigen óf te verantwoorden als ik een traantje weg pink zodra Peter zijn onmogelijke liefde verklaard aan Juliet, de vrouw van zijn beste vriend. Of als Joanna 'All I Want For Christmas Is You' zingt, en ik kippenvel krijg omdat het zo mooi is. En ik héb de film al zo'n 15 keer gezien en ja, ik wéét hoe de film afloopt.. Laat me gewoon, oké?

En als ik je nu nog steeds niet heb overtuigd van het feit dat een wintervriendje niet nodig is, dan wil ik je er graag op wijzen dat een open haard veel meer warmte afgeeft als je het niet hoeft te delen met een tweede persoon. Echt waar, enzo.

Dan wens ik jullie nu allemaal een fijne herfst!
Ik ga op zoek naar een wintervriendje. Voor het geval ik me toch nog bedenk. (: