A ranger/traitor 154

“U wilt toch niet zeggen dat ze … ons dan gaan aanvallen?” Sean knikte.
“Maar ze zullen ongetwijfeld toch zware verliezen lijden in Araluen? Is het dan niet logischer dat ze het even voor bekeken houden?”
“Nee. Heren wees eerlijk. Wat zullen die paar verliezen die wij hen kunnen toebrengen betekenen na wat ze in Araluen gedaan hebben. Daarbij zullen ze Araluen niet meteen verlaten, dan konden ze beter op rooftocht uitgaan in plaats van een heuse invasie. Ze kunnen niet riskeren dat wij vlakbij zitten en vrij zijn.”
“Maar hoe weet u dat zo zeker?” Sean smeet een document op tafel.
“Dit hebben we hen afgenomen. Het is een uitermate gedetailleerde kaart van de omgeving van hun verblijfplaats. Verder hebben we vernomen dat ze al over kaarten van onze hele kustlijn beschikken. Waarom zouden ze daar de moeite voor nemen, als het niet voor een invasie is?” Alyss wist dat de Skandiërs al generaties kaarten maakten van alle kustlijnen binnen hun bereik en Sean waarschijnlijk ook, maar aan tafel was er verder niemand op de hoogte. De aanwezigen bogen zich over de kaart heen. Vooral koning Otkar en zijn mannen waren geïnteresseerd.
“Deze kaart is beter dan al onze eigen kaarten bij elkaar, hoogheid,” zei een legerkapitein in zijn dienst.
“Dat zie ik zelf ook wel. Dit is ernstig. We moeten iets ondernemen voor ze ons onder de voet lopen!” Om hem heen klonk instemmend gemompel. Sean had dat toch weer mooi voor elkaar, dacht Alyss, met enkele zinnen had hij meer bereikt dan zij in de afgelopen dagen. Eindelijk beseften ze dat er iets moest gebeuren!