Thanks for helping me - Niall Horan

"Kübra, opstaan!"
"Ja, ja" murmelt ze tegen haar hoofdkussen, waarna ze zich nog eens omdraait.
"Kübra, opstaan, nu! Anders ben je veel te laat op school!" De deur vliegt open en haar moeder komt tevoorschijn.
"Ja, mam" en vermoeid staat ze op om zich klaar te maken.

Eens op school aangekomen mag ze al meteen naar haar eerste les. Net op tijd binnen, denkt ze bij zichzelf.

In de gang passeert ze heel wat mensen, waaronder de vijf populairste jongens van de school, Niall, Liam, Harry, Zayn en Louis, die haar gedag zeggen en Kübra antwoordt daar altijd even vriendelijk en vrolijk op. Even verder staat een groepje meisje, waaronder ook Isabel. Heel de school kent haar en haar drie beste vriendinnen. Op wie ze hopeloos verliefd is, weet ook iedereen, Niall. Jeps, de blonde Ier van daarnet.

Net als ze haar lokaal wilt binnengaan ziet ze op het einde van de gang iemand in de hoek staan huilen. Even werpt ze een snelle blik in het lokaal en als ze ziet dat de leerkracht er nog niet is gaat ze naar de persoon toe.

Ze merkt dat het Marcel is. (Sorry, ik kon het me niet laten)
"Hé, Marcel. Wat is er?" Vraagt ze terwijl ze haar hand op zijn schouder legt. Hij schud wild zijn hoofd en slaagt haar hand van zijn schouder.

"Isabel?" Fluistert ze. Marcel draait zich langzaam om en kijkt Kübra met zijn betraande ogen aan. Hij knikt traag en nu pas ziet Kübra dat hij een grote schram op zijn wang heeft.
"Marcel, je wang!" Zegt ze geschrokken. Hij legt zijn hand op zijn wang en kijkt naar zijn vingers, die vol bloed hangen.

"Kübra, moet je niet in de les zijn?" Klinkt een stem achter hen. Kübra kijkt op en ziet mevrouw Green staan. Één van de allerliefste en vriendelijkste leerkrachten op school.
"Mevrouw, kijk naar Marcel, mag ik met hem naar de EHBO gaan? Hij is helemaal overstuur!" Zegt Kübra. Mevrouw Green kijkt geschrokken naar zijn wang.
"Natuurlijk Kübra, ga maar. Ik zie wel wanneer je in de les verschijnt." Zegt ze vriendelijk.
"Dank u, mevrouw. Marcel, kom." Kübra neemt zijn tas vast waarna ze samen met hem naar de EHBO gaat. Ze had nu toch een saaie les. Samen met Isabel. De ergste meid van de hele school. En dat is nog licht uitgedrukt.

Eens bij de EHBO aangekomen komt de verpleegster meteen naar hen toe.
"Marcel, jongen toch!"
Onmiddellijk komt ze naar hem toe en begint ze zijn wang te ontsmetten. Kübra kijkt toe hoe Marcel zijn gezicht steeds wegtrekt als de verpleegster het watje let ontsmettingsmiddel tegen zijn wang drukt. Kübra neemt zijn hand vast en knijpt en zachtjes in.

Ne een klein kwartiertje is zijn wang ontsmet en mocht Marcel al terug naar huis. Hij voelde zich niet zo lekker, maar hij had Kübra uitbundig bedankt voor haar hulp. Kübra helpt graag mensen, en ze merkt ook dat ze daarvan heel veel terug krijgt. Voornamelijk vriendschap. Zo is ze toch wel tamelijk populair op school, ook al is ze erg stil en af en toe verlegen.

Ze opent de deur van het klaslokaal en mevrouw Green kijkt haar aan. Net zoals alle andere leerlingen in de klas.

Helemaal achteraan is nog een plaatsje waar ze gaat zitten. Ze neemt haar boeken uit haar tas en schrikt op als ze plots iemand voor haar bank ziet.

"Heey" zegt Isabel slijmerig.
"Hey Isabel" zucht Kübra terwijl ze verder oplet in de les.
"Je hebt Marcel geholpen? Haha, daarvoor zal je nog boeten, liefste Kübra" sist ze waardoor een rilling over Kübra's rug gaat.

Voor de rest van de lessen en van de dag liet Isabel Kübra gelukkig met rust. Het laatste lesuur is gedaan en rustig begint Kübra haar tas te maken. Op het gemakje gaat ze richting haar kluisje en merkt dat ze de enigste in de gang is. Aan haar kluisje aangekomen haalt ze haar rugzak van haar rug en begint naar haar sleutel te zoeken. Waar is hij? Oh daar!

"Wel, wel, wel. Kijk eens aan. Ons reddend engeltje helemaal alleen in een veel te grote gang..." Isabel's woorden weergalmen door het hoge gebouw. Geschrokken kijkt Kübra op en haar ogen kruisen de hare.
Sierlijk, alsof ze denkt dat ze een sierlijke zwaan is, komt Isabel haar richting uit. Haar ogen doorboren die van Kübra en voor ze het weet liggen Kübra's boeken allemaal voor haar voeten op de grond. Zonder pardon gaat Isabel erop staan wanneer ze Kübra hard tegen de kluisje aanduwt. Een pijnscheut gaat door Kübra's schouder.

"Waarom doe je dit?" Vraagt Kübra geschrokken.
"Ten eerste, om dat Marcel het verdiende en ten tweede" haar gezicht kwam gevaarlijk dichtbij; "Niall is van mij!" Sist ze in Kübra's gezicht waarna ze haar een slag in haar gezicht geeft waardoor Kübra op de grond valt. Een gil verlaat haar mond.
"Gaan we nog gillen ook?" Vraagt Isabel spottend.
"Je hoeft niet te gillen. Er is niemand die je kan horen, trut!" Isabel begint aan Kübra's lange bruine haren te trekken, waardoor ze begint te schreeuwen van de pijn. Tranen lopen over Kübra's wangen wanneer Isabel haar voor een aantal seconden met rust laat.

"Geschiedenis!" Leest Isabel lachend voor wanneer ze het dikste boek, dat Kübra heeft, opraapt.

"Wat dacht je er van om al eens te beginnen studeren?" Isabel staat recht boven Kübra en doordat haar voet op Kübra's haar staat, kan ze haar hoofd met moeite bewegen. Isabel laat grijnzend het boek naar beneden vallen en geschrokken probeert Kübra haar gezicht zoveel mogelijk weg te draaien, maar toch is er duidelijk een 'Krak' te horen. Haar neus is gebroken en begint serieus te bloeden.

Tranen lopen als rivieren over Kübra's wangen wanneer Isabel haar omhoog trekt.
"Ik denk dat je nu wel doorhebt, dat Niall van mij is en niet van jou!"

"Isabel!?" Geschrokken, door haar eigen naam, laat ze Kübra los, waardoor deze als een lappen popje op de grond valt.

"Niall..." Verlaat Isabel's mond en meteen tovert ze haar mooiste glimlach naar boven, maar Niall heeft daar helemaal geen oog voor en rent meteen naar Kübra toe.
"Kübra, Gaat het?" Vraagt hij terwijl haar zich naast het meisje hurkt.

"Isabel, dit had ik echt niet van je verwacht!" Roept Niall kwaad naar Isabel, terwijl hij Kübra rechtop helpt.
"Gelukkig dat ik mijn boek van fysica was vergeten, anders had je haar misschien vermoord!" In zijn stem is enkel woede te horen.
"Dat had beter geweest.." Mompelt Isabel wat haar een blik vol ongeloof oplevert.
"Bitch!"

Trillend op haar benen staat Kübra naast Niall.
"Kübra, je neus! Ik breng je naar het ziekenhuis. Nu!"

Kübra knikt, maar daardoor begint haar hoofd als maar meer te tollen. Ze legt haar hoofd op Niall's borstkas neer en voelt hoe deze ongecontroleerd tekeer gaat.
"En jou wil ik nooit meer zien!" Is het laatste wat hij Isabel toeroept voor ze naar buiten gaan.

Wankelend stappen ze richting Niall's auto, maar Kübra's hoofd tolt als een gek, waardoor ze zich aan Niall moet vasthouden. Wanneer ze bijna aan zijn auto zijn voelt Kübra plots de grond onder haar voeten wegzakken, maar nog net op tijd kan Niall haar opvangen, waarna hij haar optilt en haar naar de auto brengt.

Eens in het ziekenhuis aangekomen wordt Kübra meteen verzorgd en onderzocht. Ze ligt nu op een ziekenhuisbed een beetje te bekomen van wat er net gebeurt is.
Ze opent haar ogen kijkt Niall aan.

"Gaat het al wat beter?" Vraagt hij en Kübra knikt als antwoord.
"Dank je, dat je me geholpen hebt." Zegt Kübra met een schorre stem.
"Graag gedaan. Isabel is toch maar een raar iemand." Geeft hij toe waardoor Kübra moet lachen, maar er meteen mee stopt als ze voelt dat haar hoofd ervan begint te kloppen.
"Auw" zegt ze en grijpt naar haar hoofd. Meteen kijkt Niall haar bezorgd aan en legt zijn hand op haar slaap. Hij streelt zachtjes met mijn duim over haar zachte huid, waarna hij zijn hand op haar wang laat rusten.
"Kübra, weet je dat je echt mooi bent?" Het is geen vraag, maar een feit. Niall voelt onder zijn hand hoe Kübra begint te blozen.

"Jij ook" floept er uit haar mond, waardoor het nu Niall's beurt is om te blozen.

"Kübra?" De stem van de verpleegster laat hen alle bij opkijken.
"Het spijt me dat ik stoor, maar ik heb goed nieuws. Als je het rustig aan doet, mag je vandaag naar huis. Ik zal je anders nog een pijnstiller brengen tegen de hoofdpijn en dan mag je naar huis gaan, als je wilt."

Kübra glimlacht.
"Dank u, en een pijnstiller kan ik wel gebruiken." Zegt ze eerlijk.

"Ok" en de verpleegster vertrekt terug naar buiten.

"Ik zal je straks naar huis brengen" zegt Niall lief.
"Niall, weet je? Je bent een schat!"
Niall glimlacht en brengt zijn gezicht iets dichterbij.
"Jij ook" fluistert hij tegen Kübra's lippen waarna zij de afstand tussen hen overbrugt en haar lippen op de zijne plaats. Een gelukzalig gevoel stroomt door allebei hun lichamen, een voor een tijdje vergeet Kübra al haar pijn.


Na een sterke pijnstiller kan Kübra al terug op haar eigen benen staan en zitten ze al terug in Niall's auto, richting huis.
"Jeej, recht in de avondspits. Hier staan we nog even in de file" zegt Kübra. Niall legt zijn hand op haar bovenbeen en kijkt haar aan.

Hij friemelt wat aan zijn stuur en kijkt voor zich uit.
"Nialler, wat is er?" Vraagt Kübra lichtjes ongerust.
Met een glimlach kijkt Niall haar terug aan.
"Niets, ik euhm... Ik wil gewoon euh.."
Niall neemt diep adem en boort zijn blik in de hare.
"Kübra, ik voel al langer dan vandaag iets voor je en zou je mijn vriendin willen zijn?" Ratelt hij aan één stuk door.

Kübra kijkt hem met een blije blik aan wanneer ze zijn geratel heeft ontcijfert. Ze glimlacht en knikt.
"Ja Niall, heel erg graag!" Zegt ze en drukt een lange liefdevolle zoen op zijn lippen.