17.

Draco:
'Waarom zit je aan haar, Malfidus?' zei Potter. Waar bemoeide hij zich mee? En waarom deed Rose zo? Ik dacht dat ze me aardig vond. Dat ze me mocht. Blijkbaar niet.
'Rot op, Potter. Ga huilen.'
'Maldifus, je blijft met je poten van Rose af, hoor je?' zei Potter boos.
'Pottertje, als jij nou eens gewoon je mond houd. Dan heeft niemand last van je.'
Hij keek me even boos aan en draaide zich toen om. Stampvoetend liep hij de Grote Zaal weer in. Wat een homo.
Ik moest Rose zoeken. Ik moest weten waarom ze zich zo had gedragen? Ik had toch niks misdaan, of wel?
Wanhpig probeerde ik me dag te herrinneren. Hoe ze me in het begin boos had aangekeken, maar daarna tegen me lachte. Hoe ik haar onder de boom vandaan trok en hoe ik haar ketting was gaan halen. De tak die van me af zweefde en de plons.
Snel liep ik de hal uit, opweg naar buiten. Het regende niet meer, maar het waaide nog wel. De lucht was ook nog donker. Met mijn hand boven mijn hoofd, liep ik door. De wind prikte in mijn ogen. Zand dat door de lucht zweefde.
Waar kon ze heen zijn gegaan? Naar het meer?
Snel rende ik naar het meer, maar ze was nergens te bekennen.
Het Zwerkbalveld?
Zo snel als ik kon, holde ik naar het veld. Maar het veld was verlaten. De vlaggen wapperden in de harde wind.
Het Verboden Bos? Nee, zeker neit. Niemand was zo stom om daarheen te gaan. Niet dat Rose stom was, maar het idee alleen al, liet me lachen. Iedereen die maar een beetje bekend was met Zweinstein, wist dat het Verboden Bos, Verboden was.
Maar Rose was niet bekend met Zweinstein. Ze was er maar een halve dag. En dat was ook nog eens haar eerste dag geweest. Misschien was ze dan toch het bos ingelopen? Ik kon maar beter gaan kijken, voordat er iets mis ging.