Losing trust - 048

Als eerste liep ik naar boven opzoek naar een deken voor Harry. Ik was al wel vaker in zijn huis geweest maar het was nou niet zo dat ik precies uit mijn duim kon zuigen waar elke kamer was en waar alle spullen waren. Uiteindelijk had ik een goede deken gevonden en liep weer naar beneden. Ik liep de woonkamer in richting de bank maar toen ik bij de bank kwam was Harry nergens te bekennen. Ik keek rondom te kamer maar zag niks. “Harry?” ik liep richting de keuken maar daar was hij ook niet. “Harry?!” riep ik nu wat harder. ……. weer geen reactie. Ik hoorde wat gestommel van boven en begon het een beetje raar te vinden. Mijn hart begon wat sneller te kloppen naarmate ik dichter bij de trap kwam. “Hey daar ben je” hoorde ik die zachte, lieve stem zeggen en ik keek op. ik zag Harry boven aan de trap staan en haalde opgelucht adem. “Wat was je aan het doen? En waarom reageerde je niet?” vroeg ik en hij kwam de trap aflopen. “Ik was wakker geworden en had het koud. Dus ik liep naar boven om een trui te pakken en liep naar de slaapkamer, want ik dacht dat je in bed lag. En ik denk dat je niet hard genoeg schreeuwde want ik heb je niet gehoord” zei hij lacherig, maar ik kon er zelf niet zo om lachen. “Hé lieverd gaat het wel?” vroeg hij en hij kwam dichterbij en sloeg zijn armen om mijn middel. Ik maakte een geluidje als antwoord dat het goed ging en sloeg mijn armen om hem heen. We knuffelden zo een tijdje tot hij zijn hoofd terug trok. “En waarom heb jij mij stiekem na zitten te tekenen terwijl ik sliep?” Ik moest om de één of andere reden heel hard lachen en keek hem aan. “Gewoon” zei ik uitdagend en haalde mezelf uit zijn omhelzing. Ik liep extra uitdagend naar de woonkamer en kon Harry zijn blik branden op mijn lichaam. Ik kreeg een klein lachje op mijn gezicht.



Niet zo'n heel lang stukje maar dat moet even sorry!!!