Losing trust - 047

Even later kwam hij weer terug met een bak popcorn, en ging weer achter mij zitten. Ik liet me tegen hem aanvallen en legde de bak popcorn op mijn schoot. Hij startte de film en ik zag dat het ‘The woman in black’ was. Ik had deze nog niet gezien dus dat was mooi, aangezien ik bijna alle horror films al had gezien. We waren al een tijdje de film aan het kijken. Op zich was hij wel eng in ieder geval de engste die ik had gezien. Maar ik was niet bang, dat was ik nooit. Net alsof Harry mijn gedachten kon lezen vroeg hij met een verbaasd toontje “Ben je niet bang?” “Hahaha nee ik ben nooit bang” en ik moest lachen. Wat een sukkel dacht ik. “Oh.” “maar ik kan wel doen of ik bang ben” en ik kroop nog dichter tegen hem aan begroef mijn gezicht in zijn shirt. Ik wist gewoon dat hij moest lachen en hij verstevigde zijn grip om mijn middel. Ik deed de hele film of ik bang was en volgens mij vond Harry het wel leuk. Toen de film afgelopen was keek ik op de kolk ‘Half 9. Wat nu?’. Ik draaide me om naar Harry en zag dat hij zijn ogen gesloten had. Zijn mond was een beetje open en ik keek naar de lieve jongen van 19 die nu wel 8 jaar oud leek. Heel voorzichtig duwde ik mezelf omhoog van de bank en drukte te televisie uit. Ik liep naar een doos en zocht naar mijn schetsboek. Toen ik hem en mijn potloden gevonden had liep ik naar de stoel. Ik legde mijn spullen even neer en deed de openhaard aan. Altijd al een gedoe om zo’n ding aan te krijgen maar het was me gelukt. Ik liep naar de keuken en maakte warme chocolade melk met slagroom voor mezelf. Toen dat ook klaar was liep ik terug naar de woonkamer en ging op de stoel schuin tegenover de bank zitten. Ik zette mijn chocomelk neer en pakte mijn schetsboek en een goed potlood. Ik sloeg het boek open en tekende de eerste paar lijntjes op het papier. Het was alweer een tijd geleden dat ik getekend had en het voelde goed om weer met de punt van een potlood op het papier te gaan. Het geluid van het knetterende vuur, het potlood over het papier en Harry zijn ademhaling maakte met rustig. Het was langzamer hand al 11 uur en Harry lag nog steeds op de bank te slapen. Ik kon mijn blik niet van hem afhalen. Hij was zo lief, breekbaar en schattig als hij lag te slapen, maar toch begon ik me te vervelen en ja wat kan jou nou doen om 11 uur ’s avonds.



HELPPPPPPPPPPP
Hebben jullie misschien een leuk idee hoe ik verder kan schrijven?!
Please zet je idee in een reactie alsje alsje alsjeblieftttttt