In bed...
Dus dwaalde ik een beetje rond in zijn kamer, tot hij zei dat ik bij in bed mocht komen liggen...
Bang, dat was ik.
Wat zou hij willen? Of zou hij juist dat nog niet willen doen?...
Bang, dat was ik.
Wat zou hij willen? Of zou hij juist dat nog niet willen doen?...
Hij vroeg of ik mee in bed ging liggen...
Ik wist niet wat ik moest doen, als ik een vriendje heb en hij wilt "het" durf ik gewoon geen 'nee' te zeggen.
Eerlijkheid, dat moet ik eens leren.
Ik lieg wel nooit, maar... Soms verdraai ik dingen, of hou ik de waarheid achter...
Relaties maken me bang. Ik heb geen bindingsangst, helemaal niet...
Wel heb ik verlatingsangst. De angst voor weer gedumpt te worden, de angst om helemaal alleen te zijn...
Door die verlatingsangst was ik al een beetje jaloers. Maar nu was het anders, ik vertrouwde hem...
Nog steeds was ik nu en dan eens jaloers, maar vertrouwen was er zeker.
Dus wat zou ik nu doen... Eerlijk zijn? En zeggen dat ik nog niet toe ben aan seks? Of, zou ik gewoon gaan liggen, en doen alsof het niets is?
Oké, ik ga gewoon naast hem liggen...
Het spijt me, maar ik zou liever even wachten... zei ik.
Wachten met wat? vroeg hij.
Oh nee, hij was helemaal niets van plan...
Nu sta ik echt voor aap.
Wel... Ik bedoel dus... Ja... Ik bedoel seks. Ik wil gewoonweg niet dat deze relatie om seks gaat draaien, ik wil echt zeker weten dat je het meent, dat je kan wachten... Dat dit echt echt echt is.
Hij keek me even vreemd aan... Ik dacht nu echt wel dat ik het verpest had...
Maar dat is geen probleem liefje, ik zal wel wachten tot als je zeker bent dat ik het echt met jou meen.
Dit was hemels...
Maar toen lag ik naast hem in bed... Zijn hand ging over mijn lichaam, van boven... Naar beneden...
Ik wist niet wat ik moest doen, als ik een vriendje heb en hij wilt "het" durf ik gewoon geen 'nee' te zeggen.
Eerlijkheid, dat moet ik eens leren.
Ik lieg wel nooit, maar... Soms verdraai ik dingen, of hou ik de waarheid achter...
Relaties maken me bang. Ik heb geen bindingsangst, helemaal niet...
Wel heb ik verlatingsangst. De angst voor weer gedumpt te worden, de angst om helemaal alleen te zijn...
Door die verlatingsangst was ik al een beetje jaloers. Maar nu was het anders, ik vertrouwde hem...
Nog steeds was ik nu en dan eens jaloers, maar vertrouwen was er zeker.
Dus wat zou ik nu doen... Eerlijk zijn? En zeggen dat ik nog niet toe ben aan seks? Of, zou ik gewoon gaan liggen, en doen alsof het niets is?
Oké, ik ga gewoon naast hem liggen...
Het spijt me, maar ik zou liever even wachten... zei ik.
Wachten met wat? vroeg hij.
Oh nee, hij was helemaal niets van plan...
Nu sta ik echt voor aap.
Wel... Ik bedoel dus... Ja... Ik bedoel seks. Ik wil gewoonweg niet dat deze relatie om seks gaat draaien, ik wil echt zeker weten dat je het meent, dat je kan wachten... Dat dit echt echt echt is.
Hij keek me even vreemd aan... Ik dacht nu echt wel dat ik het verpest had...
Maar dat is geen probleem liefje, ik zal wel wachten tot als je zeker bent dat ik het echt met jou meen.
Dit was hemels...
Maar toen lag ik naast hem in bed... Zijn hand ging over mijn lichaam, van boven... Naar beneden...
Reageer (1)
Ik heb ook wel verlatingsangst, of eerder afwijzingsangst, het is echt al lang geleden dat ik nog een vriendje had, meestal heb ik gewoon een crush en 9 van de 10 word ik afgewezen dus ben ik tegenwoordig heel voorzichtig wat jongens betreft al heb ik er geen probleem mee om vrienden te zijn met jongens en moest ik ooit toch weer een vriendje hebben zou ik graag hebben dat het lang zo blijft dus ik volg je gedachtegang wel (: ik vind het trouwens goed dat je hebt gevraagd te wachten, jongens die niet willen wachten zijn het niet waard vind ik..
1 decennium geleden