Waar inspiratie-loosheid toe kan leiden..

Ken je dat gevoel - dat gevoel dat je iets ongelofelijk graag wil? Een soort doel dat je wil bereiken zodat je jezelf kunt verbeteren? Dat probleem heb ik vaak, zo ook nu.

Het is zondagavond en ik zit op de bank met mijn laptop op schoot. Ergens op de achtergrond hoor ik de verschillende muziekstijlen voorbij komen in So You Think You Can Dance, maar mijn aandacht is gericht op compleet iets anders. Mijn witte, lege word-document. Ik wil iets op papier zetten, een goed verhaal. Ik wil mezelf verbeteren door middel van oefenen, oefenen, en surprise; oefenen! Maar op sommige momenten is het gewoon léég in mijn hoofd.

Juist op de momenten dat ik ideeën nodig heb lijkt het alsof er in mijn hoofd niks is dan een veldje met droog gras waar een hooibaal voorbij waait. En op de plaats waar eigenlijk mijn creativiteit zou moeten zitten, zit nu eigenlijk vrijwel... niks. Plotseling lijken alle geweldige ideeën en leuke verhalen verstopt te zitten achter een dichte deur met 20 sloten. En waarvan ik dan, obviously, geen sleutels heb.

Ik ga in mijn hoofd na wat ik diezelfde week heb meegemaakt en soms, als het echt niet opschiet met mijn gedachten of als ik simpelweg niks heb meegemaakt om over te schrijven, bedenk ik me dingen die ik graag had wíllen meemaken. Een liefdesverklaring van mijn eeuwige crush of een ontmoeting met mijn favoriete artiest.. Maar ik ken mezelf wel een beetje; ik sla erin door. Dan komt er weer één of ander fantasie verhaaltje met bloemetjes, regenbogen en cupcakes in me op, en alles is mooi en zonnig en perfect. Hierdoor verlies ik mijn aandacht voor het schrijven compleet en geef ik het op. Maar opgeven is vaak zo erg nog niet. Ik denk namelijk dat de beste oplossing voor een inspiratie-loos moment, gewoon stoppen is.

Ik zet gewoon mijn laptop aan de kant en ga door met fantaseren over mijn date met de jongere, veeeel 'hottere' versie van Leonardo DiCaprio. Kortom, ik ga bezig met iets compleet anders. Dan komt er vanzelf een moment dat ik wel weet wat wil. Dan komen de woorden zo uit mijn mond, of in dit geval vingers, rollen. Want ondertussen heb ik nu een wel een column geschreven over het 'niks kunnen bedenken om over te schrijven'. Het heeft dan wel heel wat tijd en moeite gekost, maar uiteindelijk gaat alles om het eindresultaat, niet?