Third Dream

Caroline werd wakker. Ze rekte zich uit en wreef slaperig in haar ogen. Ze herinnerde zich niet dat haar wekker was afgegaan. Ze bekeek het uur op het scherm van haar gsm. Vijf uur ’s avonds. Ze had zich overslapen. Ze sprong op en opende de kledingkast. ‘Geen haast, love. Je moet nergens naartoe.’ Ze zuchtte diep en draaide zich om naar Klaus.
Haar dromen werden steeds realistischer. Klaus leek steeds meer echt te passen in haar leven. Een picknick met Stefan en Elena was iets volstrekt mogelijk geweest, behalve dan dat er geen tijd voor was naast al die rampen in Mystic Falls. Maar dat ze te lang zou slapen hier, was gewoon een te normaal scenario. Klaus leunde tegen de muur en had zijn trademark grijns op zijn gezicht. ‘Hoe gaat het?’
‘Voor de zoveelste keer Caroline, ik ben het product van jou verbeelding. Jij bepaald hoe het met me gaat. Maar jouw onvoorwaardelijke aandacht krijgen vier dromen op een rij is een gigantische eer moet ik zeggen. Dus het gaat goed.’

Caroline rolde met haar ogen. ‘Stefan was niet al te aardig tegen je daarnet. Als ik hier echt was geweest dan had ik zijn lever er uit willen trekken. Ik sta het niet toe dat iemand zo neerbuigend tegen je spreekt.’ Caroline zette zich neer op het bed.
‘Je kunt me niet van alles beschermen. Stefan is mijn vriend. Daarbij begrijp ik zijn bezorgdheid en ik begrijp zijn haat Klaus.’
‘Misschien was het inderdaad stom om ervan uit te gaan dat door hem zijn geheugen terug te geven alles weer zoals vroeger zou zijn tussen ons.’
‘Ben je er soms nog droef om?’
‘Ik sta er niet vaak bij stil. Maar het is inderdaad jammer. We hadden redelijk wat plezier toen. Maar hij is veranderd, week gemaakt door liefde. Toen hij met Rebekah was gedroeg hij zich nog niet als een hippy.’ Caroline grijnsde bij het beeld van Stefan met een baard, een hippybroek en een vredesketting.

Hij zette zich naast haar neer.
‘ Waarschijnlijk gaat hij toch zijn bezorgdheid tegen Elena uitdrukken. Damon en Tyler vermoedden al iets… Ik ben bang dat mijn vrienden me gaan dumpen maar... Damon en Stefan hebben ook veel slechte dingen gedaan en die worden hun vergeven. Ik doe niet eens iets mis, ik ben gewoon véél te aardig.’
Klaus grijnsde. ‘Ik heb altijd al dat licht in je bewonderd.’
‘Ik heb nooit begrepen welk licht. Ik ben niet zo speciaal. Gewoon je doorsnee neurotische controlefreak. Ik ben nooit die ene naar wie iedereen kijkt. Al mijn hele leven heb ik alles gedaan om in het punt van de aandacht te staan. Miss Mystic Falls, Cheerleadercaptain, hoofd van het feestcomité…. Maar het was altijd Elena.’
‘Kom, kom. Niet zo neerbuigend over jezelf. Je bent beeldschoon, veelzijdig, sterk in karakter maar ook fysiek, je representeert al het goede. Je bent lief, zachtaardig, grappig, loyaal. Het eigenwijze en perfectionistische neem ik er met liefde bij.’

‘Ach kom op, Klaus! Bij jou draaide het ook enkel om Elena. Aanvankelijk zou je mij zelfs geofferd hebben.’
‘Ik ben erg blij dat, dat niet gebeurd is. Anders zou ik je nooit hebben leren kennen en als ik je nooit had leren kennen dan zou ik geen idee gehad hebben wat voor een prachtig schepsel ik achteloos had vermoord.’
‘Elena’s bloed was nog steeds belangrijker dan mij. Want Elena maakte je een hybride en Elena is de enige manier waarop je hybride’s kunt maken en dat is alles waar het bij jou rond draait: jezelf beschermen.’
‘Denk je nog steeds zo slecht van me?’ Caroline antwoordde niet maar staarde naar haar handen. ‘Liefste, ik heb mijn leven geriskeerd voor jou te redden van Alaric en ik zou het zo opnieuw doen. Jij. Bent. Mijn. Eerste. Prioriteit.’

Caroline slikte en keek hem sprakeloos aan. Ze moest onwillekeurig denken aan wat haar laatste woorden tegen hem waren. “Ik walg van je”. Het enige wat hij ooit had gewild was een kans. Een kans om lief te hebben nu hij er zich na meer dan duizend jaar eindelijk voor openstelde. Een kans om geliefd te zijn. Elk lid van zijn familie heeft hem al tenminste één keer proberen te vermoorden. Geen wonder dat hij een moordende egoïstische psychopaat werd. Met zo een familie en verleden zou iedereen klaar zijn voor het gesticht.
Ze boog zich naar hem toe en drukte haar lippen op de zijne. Ze voelden zacht, warm en vol. Om één of andere reden had ze zich altijd ingebeeld dat zijn lippen koel zouden zijn en zijn stoppels haar zouden irriteren, maar ze voelden juist zacht aan.
Klaus zijn antwoord kwam snel. Hij kuste haar zachtjes en liet zijn handen langs haar zijden glijden.

Beep! Beep! Beep!
Caroline hapte naar adem en krabbelde recht. Ze zat in haar bed. Alleen. Nadat ze zich had gerealiseerd dat ze wakker was geworden nam ze haar gsm en zette het alarm af. Bewapend met een gigantische camera liep ze naar Stefan en Elena hun kamer. Ze klopte aan en hoorde geroezemoes aan de andere kant van de deur. Uiteindelijk opende Elena. Ze had haar joggingbroek en sweater omgeruild voor het witte zomerjurkje dat ze op haar verjaardag had gedragen en witte ballerina’s. ‘Zijn jullie klaar? Binnen twee minuten moeten we beneden zijn?’
‘Stefan zit nog in de badkamer, zijn haar in model brengen en zo’, zei Elena glimlachend en liet Caroline binnen.
Terwijl de meiden wachtten op Stefan hielden ze een fotoshoot en toen Stefan uit de badkamer kwam, werd hij meteen verblind door een lichtflits van de camera die dicht bij zijn gezicht werd afgedrukt. Zijn reactie op de camera was veel minder enthousiast, maar uiteindelijk kregen de meiden hem wel zo ver om tezamen met Elena op de foto te gaan.
Daarna gingen ze naar beneden.