What happened

Justin's Pov:

---

Ik werd wakker in een donkere kamer. Er stonden allemaal verplegers naast me.
Mijn lichaam was verdoofd alles voelde zo raar aan. Ik kon me niets meer herinneren.
Langzaam probeerde ik m'n hoofd te bewegen om te kijken wat er met me gebeurd was.
Mijn been was vol met bloed en was omgewikkeld door gips.
Ik begon te panikeren, maar er kwam niet veel energie uit mijn lichaam.
Plots gingen alle lichten aan, ik werd verblind door het licht.
Een verpleegster vroeg me of ik me goed voelde of als ik haar kon horen.
Ik knikte. "Goed, kan je je nog iets herinneren van wat er gebeurd is 5 dagen geleden?" vroeg ze.
"Wat? 5 dagen geleden?" vroeg ik verbaasd. "Ja, kun je je nog iets herinneren?" vroeg ze alweer.
Waarom bleef ze die vraag stellen, alsof dat zo interessant was.
Hoe lang was ik wel bewusteloos? Wat is er gebeurd?
Ik schudde mijn hoofd. "Nee, maar waar ben ik? Wat is er dan gebeurd?" vroeg ik.
De verpleger zelf kon het niet vertellen, maar er kwam een dokter binnen.
Hij was helemaal in het wit gekleed, zelfs zijn schoenen waren wit.
"Dag Justin! Ik zal je een woordje uitleggen wat er een paar dagen geleden is gebeurd."
Alle verplegers verlieten de kamer en lieten de dokter en ik alleen.
"Ik zal eerst met een paar basisvragen beginnen en jij moet ze proberen te antwoorden." zei hij.
"Weet je nog wie Austin is?" vroeg hij. Austin? Wie is Austin dacht ik.
"Je weet wel, die zanger Austin Mahone!" zei hij. Hij legde een liedje op op zijn gsm.
Hij toonde een foto. "Herinner je hem nog?" zei hij. Ik keek goed naar de foto en dacht na.
Iets schoot me wel binnen. Allemaal herinneringen kwamen terug in mijn hoofd.
"Ligt hij niet in coma?" vroeg ik. "Ja! Inderdaad! Dus je herinnert hem?" vroeg hij.
"Ja, ik denk het wel.." zei ik. Het leek alsof alles weer terugkwam terug in mijn geheugen.
"Herken je dit meisje Justin?" vroeg de verpleegster. Hij nam een foto en toonde het aan mij.
"Nee, ik ken ze niet." zei ik. Toch herkende ik haar, maar ik wist niet wie het was. "Herken je haar?" vroeg hij.
Ik knikte. "Ja, maar ik ben vergeten wie het is." De dokter zei: "Ze noemt Mell. Je liefje."
Mij ogen klaarden op. Opeens wist ik alles weer. "MELL! OMG HOE GAAT HET MET HAAR?"
"Justin, kalmeer je. Je moet nu eerst een beetje rusten en dan zal ik je vertellen hoe het met haar gaat."