Losing trust - 045

“Julia?” “Hmmm.” “Kom je bij mij wonen?” ik haalde mijn hoofd van zijn schouder en keek hem in zijn mooie groene ogen. “Serieus?” vroeg ik. Na elke keer dat ik ben weggelopen, na alle problemen die we hadden gehad wou hij het toch. Ik hield zoveel van deze jongen, en ik snapte nog steeds niet waarom zoveel dingen in onze weg hadden gestaan. “Tuurlijk ben ik serieus anders vraag ik het niet. Julia ik wil je voor altijd bij me hebben. Elke avond naast je in bed liggen. Elke ochtend samen met je ontbijten, samen met je douchen en gewoon mijn hele leven met je delen.” Ik kreeg de grootste glimlach ooit op mijn gezicht en die was er de rest van de avond ook niet meer af te halen. Natuurlijk had ik ja gezegd. We hadden wat mensen gebeld en alles was geregeld. Er waren nog geen touren binnenkort, alleen wat meetings, interviews en een paar concerten. Ik was gelijk naar boven gegaan en Harry en ik waren nu bezig om alle spullen in te pakken, en geloof me dat waren nog al wat spullen. Ik pakte de laatste foto van een plank en keek ernaar. Het was een foto van mij en Harry toen we net samen waren. Ik kreeg een warm gevoel van binnen en legde de foto in de doos en deed die dicht. Ik voelde plots twee sterke armen om mijn middel. “Ben je klaar om in mijn rotzooi te wonen?” fluisterde Harry stem in mijn oor. Ik lachte en draaide me om in zijn armen. “Helemaal” verluisterde ik terug en drukte zacht mijn lippen op de zijne. Hij tikte met zijn tong op mijn lip en ik deed gewillig mijn mond open. Zijn tong glipte gelijk naar binnen en ik kreeg kriebels in mijn buik. Wat had ik dit gemist. Maar natuurlijk werd ons moment verstoord door het toeteren van de verhuiswagen. Harry kreunde even geïrriteerd, liet me met moeite los en liep naar de deur. Ik moest lachen en liep achter hem aan. Ik pakte een doos en liep naar Harry toe die net klaar was met de man van de vrachtwagen. “Kijk eens meneer Styles ga die spieren van jou maar een benutten” en ik legde de doos in zijn armen. Hij wou in de lach schieten maar ik bleef hem heel serieus aankijken en hij probeerde niet te lachen. Ik draaide me om en moest lachen terwijl ik een andere doos pakte en Harry verbouwereerd weg liep.