Chapter 57

Luidkeels zing ik mee met het liedje dat ondertussen speelt, als ik me plots bedenk dat ik niet thuis onder de douche sta. So what, ze kennen me wel, grinnik ik bij mezelf, waarna ik terug de maat oppik en terug meezing. “And you gonna hear me roarrr!” zing ik de laatste noten van het liedje mee. Ik kijk naar mijn ondertussen gerimpelde handen. “Oow, shit” mompel ik bij mezelf. Tijd om vanonder de douche te komen. Ik zucht. Dan is het zo koud, zeurt een stemmetje in mijn hoofd.

Ik spring de douche uit en neem de handdoek die ik net had klaargelegd. Ik bibber en snel sla ik hem om me heen en loop naar de deur waar ik inderdaad een setje kleren aan zie hangen. Ik grinnik en bloos zachtjes om de boodschap die Niall erbij heeft geschreven:

Heey babe!
Dit zal wel passen. Natuurlijk heb jij het perfecte figuur en kan niemand daaraan tippen , maar het zal wel goed zijn...
Kusjes, Niall

Ik bekijk de t-shirt en broek en goedkeurend knik ik. Ze heeft ongeveer dezelfde smaak en maat als mij dus snel kleed ik me aan. Ik bekijk mezelf nog in de spiegel. Er mist iets… Make-up! Natuurlijk gaan zij dat hier niet hebben. Ik zucht weer. Dan maar ’s een keertje geen mascara.

Op mijn sokken - of beter gezegd: Caroliens sokken- slof ik naar beneden, waar ik de jongens in een kringetje aantref. Ik grinnik. Ze hebben me niet opgemerkt, wat ik eigenlijk best wel grappig vind. Ik besluit hun gesprek af te luisteren en concentreer me wat beter. “Man! Heb je haar horen zingen?” hoor ik Niall ongelovig vragen. “Dat meisje heeft talent!” “Niall, je draait rond de pot. Natuurlijk heeft ze talent! Maar je weet best waar we op dit moment naartoe willen!” hoor ik Louis besluiten. “Dus je hebt het niet gevraagd?!” hoor ik Harry ongelovig vragen. Twijfelend schudt Niall zijn hoofd. “Come on!” roept Zayn erdoor. “Je had het gewoon moeten doen” besluit Louis. “En wat als ze me kei hard afwijst?” vraagt Niall gefrustreerd. Holy shit, dit gaat hier over mij of wat? “Ik stop jullie samen in een kast en jullie komen er pas uit als jullie een koppel zijn” dreigt Harry. Ik lach zachtjes. “Haz, we kunnen ze beter op een kamer waar een bed is opsluiten” merkt Louis op met de nadruk op ‘bed’. Nu kan ik mijn lach niet meer inhouden en rolt hij er gewoon uit. Verbaasd en verschrikt kijken ze op. Op Nialls gezicht is er meer schrik dan blijdschap te lezen. Arme jongen toch.

Ik huppel naar de blonde Ier en plof op zijn schoot. “Over wat ging dat?” vraag ik nieuwsgierig terwijl ik mij op zijn borstkas nestel. Ik voel hem zuchten. “Anna?” hoor ik zijn prachtige stem voor de tweede keer vandaag vragen. Ja, Niall, ja, ik wil je vriendinnetje zijn! zingt een stemmetje in mijn hoofd.