Chapter 2

Ik stap uit het vliegtuig. Mokkend loop ik achter pap aan. Ik kan het niet geloven. We zijn verhuisd, naar een totaal andere staat. En het ergste is, dat ik nu moet samenwonen met madame Blaaskaak. Ze heeft 10 koffers bij zich. Hoezo belachelijk?! Ik heb er 2, pap anderhalf, en Violet 2. We staan bij de koffers te wachten. 'Kijk eens wat vrolijker, Haley,' zegt pap. Ik zucht. 'Je weet best waarom ik pissig ben. Ik blijf zo kijken, totdat je weer terug bij je verstand bent, en we weer naar New York gaan.' Pap zucht. 'Haley, stel je niet aan. Zo erg is het niet.' Ik zucht, en wacht op mijn koffers. Daar komen ze al aan. Ik herken ze uit duizenden. De groene en de blauwe. Ik pak ze van de band af. Even later komen de koffers van pap en Violet. Nu nog wachten op die van Bella. En dat vindt ze niet leuk. 'Waarom hebben jullie je koffers al? Ik heb nog niks.' Ik zucht, en leun tegen een pilaar aan. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak, en check of ik nog berichtjes heb. Nog niks. Ik besluit Evy een berichtje te sturen, dat ik geland ben. "He Evy, ik ben geland. We wachten nog op de koffers van Marie Antoinette. Greetings from yours truly, Haley." Ik klik op verzenden. 'Eindelijk! Dat werd tijd, zeg!' 'Bella, doe eens rustig.' Ik kijk op van mijn telefoon. Bella pakt een voor een haar koffers van de band. 'Nee, het duurde zo lang!' Ik stop mijn telefoon weg, en pak mijn koffers. 'Ik wil een trolley!' zegt Bella. 'Heb jij ook een trolley nodig?' vraagt pap. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat gaat zo wel. Ik heb maar twee koffers.' Violet komt al aangesneld met een trolley. Geen wonder dat ze zo verwend is. Ze krijgt alles wat ze wilt, binnen een handomdraai. Ik zou dan zelfs verwend zijn. Pap kijkt op zijn telefoon. 'De taxi is net aangekomen. Heeft iedereen alles? Dan kunnen we gaan.' We lopen richting de uitgang.
Ik zit naast Bella. Ze is druk met die Fernando aan het bellen, haar vriendje. Nou ja, voor nu is het nog haar vriendje. Morgen is het waarschijnlijk weer uit. 'Oh schatje, ik mis je nu al. Ik vind het hier helemaal niks! Mam had me een chihuahua beloofd, maar ik heb nog niks gekregen!' Ik kijk uit het raam. Hoelang nog, voordat ik helemaal gek wordt? En de omgeving werkt ook niet mee. Ik zie alleen maar grasvlakten. Leven hier überhaupt mensen? Ik zucht, en pak mijn telefoon. Nog niks van Evy teruggekregen. Waarom? Laat me niet in de steek, Evy! 'Hoelang moeten we nog?' vraag ik. 'Nog een kwartiertje, we gaan zo van de snelweg af.' Even later nemen we een afslag, en verlaten de snelweg. We rijden naar een buitenwijk. Natuurlijk. Ik had ook niet anders van pap verwacht. Pap leeft graag ruim. In New York woonden we ook in een groot penthouse, in Manhattan. Achter ons rijdt nog een taxi, met de bagage. Dankzij Bella hebben we nog een taxi moeten bellen, omdat zij zoveel koffers heeft. We stoppen voor een gigantisch huis, achter een hek. Ik kijk mijn ogen uit. Gaan wij hier wonen? Nee toch? Dit is gigantisch! Ik stap uit de auto, en kijk erna. Dat is het enige wat ik kan doen, kijken. 'En, wat vind je ervan?' vraagt pap. 'Ik...Het is gigantisch.' 'Vind je het ?' Ik vind het helemaal niks, maar ik weet dat pap het geweldig is, dus ik ga maar even liegen. 'Ja, het is prachtig.' 'Wacht maar tot je het zwembad ziet!' zegt Violet. Ik wrijf even door mijn gezicht. 'Ik ben overweldigd,' zeg ik. Pap lacht. 'Ik zie het,' antwoordt hij. 'Ga je kamer maar uitzoeken. Ik weet zeker dat je dat zelf wilt doen.' We lopen naar binnen. Ik trek mijn trolleys achter me aan. Ik kan mijn ogen niet geloven. Dit is wel heel erg groot. Het is een landhuis. 'Ik hoop wel dat hier in de buurt wat winkels zijn,' zegt Bella. Wijselijk doe ik net alsof ik het niet hoor. Dat is ook het enige waar zij aan kan denken. We komen aan in de hal. Het lijkt net een paleis. Ik loop naar boven. 'Op deze verdieping zijn 4 slaapkamers, en op de zolder is nog een slaapkamer.' Nou, dan weet ik al welke ik wil. 'Ik wil de zolder!' zeg ik resoluut. Ik loop de andere trap op, naar de zolder toe. Ik open de deur, en kijk mijn ogen uit. Dit is ideaal. Het is groot en licht hierbinnen. Er past makkelijk een tv en bankstel in. 'Aan de andere kant is de badkamer,' zegt pap. 'Die is al ingericht. Ik hoop dat je dat niet erg vindt.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, zolang de zolder van mij is, vind ik alles prima.' Ik begin rond te lopen. 'Het moet natuurlijk wel nog ingericht worden. Er staat nu alleen dat bed, maar zodra we iets nieuws hebben, kan dat weg.' Ik denk, dat ik het hier nog niet eens zo slecht zal hebben.