~11~ Bellatrix

'Harrryyyyyyyyyyyyyyy?' zei ik met een zingende, poeslieve stem. Harry kwam met een soort klunzig pasje naar me toe gesloft, alsof er helemaal niets was gebeurd.
'jaaaaaaaaaaaaaaaaaa?' vroeg hij, op een manier alsof hij zijn uiterste best deed om het te laten lijken alsof het hem wat uitmaakte, maar dat hij nog liever een stervende luis was in het haar van Severus.
'WHAT THE AZKABAN HAD DAT TE BETEKENEN?????' Ik spuugde in zijn gezicht bij elke D, T of Z in een woord. Hij bleef me aankijken en veegde een kloddertje van zijn bril.
'Wat heb je met Draco gedaan?' zei ik, nu kalmer.
'Niets', zei hij. 'Oh dat, ja kan ik er wat aan doen dat hij zo'n vreetzak is en dat hij al mijn chocokikkers heeft opgegeten om het vervolgens uit te kotsen over die schaapbeesten die buiten rondlopen,'
'JE WEET DONDERSGOED DAT DRACO ZIJN MAANDELIJKSE PERIODE HEEFT!' Mijn stem sloeg over.
'Mag ik nu gaan?' vroeg Harry. Hij keek me sloom aan, met 1 oog half dicht.
'Wat denk je zelf, snotneus', siste ik. Hij bleef me zo aankijken. Toen viel er een minutenlange stilte.
Hij deed een miniscuul stapje naar achteren, wat hij beter niet had kunnen doen. Binnen een halve seconde had ik mijn toverstok gegrepen en hij was net niet snel genoeg om mijn vloek te ontwijken..








En nu mag Manon bedenken wat voor vloek dat was