5~

We lopen naar binnen en achter mij sluit ik de deur, voordat ik de trap op loop zucht ik even diep. Ik ben best zenuwachtig om de anderen te ontmoeten. Zullen ze me mogen? Wat als ze me totaal niet leuk vinden? Snel schud ik die gedachten van me af en loop de trap op samen met Nils op m'n hielen. Plots neemt hij me beet bij mijn arm en zegt tegen Lies en Daan dat ze al verder mogen gaan. " Het spijt me echt please geef me een tweede kans?" Ik kijk hem verlegen aan " Waarom zouw ik?" In mezelf had ik hem al lang vergeven maar ik vond het leuk om hem even te plagen. " Omdat ik je super vind en er alles aan zal doen om het goed te maken, je bent nog niet van mij af geloof me." Een kleine grinnik verlaat m'n mond. "Nilsje toch." Ik trek hem in een knuffel en eindelijk vallen alle puzzelstukjes op de juiste plaats. Even voel ik een kriebel in mijn buik, maar ik negeer het en trek hem mee naar de rest. Breed grijnzend tref ik daar Lies aan en ik geef haar een klein knikje. "Heeeeey, ik ben Rein!" een te vrolijke jongen komt op me af en trekt me in een knuffel. Ik ben best blij dat ik niet de enige ben die kleiner is dan de rest maar Rein is nog net iets groter, jammer. Na Rein volgt Owen, ik moet toegeven ze zien er niet slecht uit. Net zoals Nils, wow dat mag ik niet denken we zijn gewoon vrienden.
Nadat we vertsoppertje gespeeld hadden, ja het klink raar maar daar had ik plots zin in, besloten we een film te kyken. Samen met Nils ging ik om popcorn. Als we terug kwamen was er helemaal geen plaats meer op zijn bed, dus besloten we een matras te nemen en die voor zijn bed te leggen. Daar zaten ik en Nils dan samen op een matras naar een ( saaie ) film te kijken. Nils kwam dichter zitten maar ik zei er niets van want ik vond het helemaal niet erg. Voorzichtig leg ik mijn hoofd op zijn schouder en aarzelend legt hij een arm om me heen. Heel even sluit ik mijn ogen en neem z'n geur in me op, snel open ik mijn ogen weer, ik ben zo moe dat ik anders nog in slaap zou vallen. Opeens horen we een bonk van beneden komen en uit schrik knijp ik Nils arm bijna blauw. "Louise stop, mijn arm doet pijn." Het spijt me, die woorden komen als een fluistering uit mijn mond. "Ik ga wel even kijken." Zegt Daan na een tijdje, na zwaar protest van mij en Lies. We lopen dan maar allemaal samen naar beneden. Als we beneden zijn zien we de mama van Nils op de grond liggen. Vlug trek ik hem in een knuffel zodat hij niet kan kijken en ik zie dat Owen het ziekenhuis belt. Na een tiental minuutjes komen ze aan maar Nils mag niet mee. We blijven bij Nils en spelen dan maar een spelletje waarheid of doen. Zijn papa was op zakenreis en anders was Nils hier alleen en dat wouden we natuurlijk ook niet. Heel erge dingen waar nog niet gebeurd, ooit had ik eens dat spel in België gespeeld en moest toen een jongen op de mond zoenen maar hij was wel super leuk dus dat vond ik niet erg! Nadat Rein een glas ijskoud water over zich gekregen had was het dus zijn beurt om iemand te kiezen. Hiep hiep hoera, wat was ik blij dat het aan mij was, niet dus... Maar toch koos ik voor durven, als het dan toch mijn beurt was kon ik maar beter even lachen met mezelf. Ik dacht ook even aan Nils hij had al een lange tijd niets meer gezegd. Snel word ik uit mijn gedachten geschud door Rein. " Lieve kleine.." Je bent zelf klein onderbreek ik hem even. " Sorry ga verder." Een kleine zcuht verlaat zijn mond. "Dus lieve klein Louise jij moet een jongen kussen, je mag zelf kiezen wie.. Ik laat zijn woorden even tot me doordringen...