Chapter Eight

“De theaterzaal” De leerlingen van ‘Guardians of Time’ stonden voor een rijkelijk versierde deur.
“Wel. Waar wachten we nog op?” Angelique opende de deuren en ging als eerste naar binnen.
“Wow” zei ze.
“Het is hier enorm!” De andere gingen naar binnen, om het allemaal zelf te zien. Het was niet al te licht en het licht dat er was leek wel alsof het van kaarsen kwam, wat ook bleek te zijn.
Aan de zij kanten aan de muur hingen kandelaars waar kaarsen aan stonden, die bovenop een heerlijke geur verspreidde.
“Meneer Cumberbatch is nergens te bekennen”
“Hij zal wel laat zijn” zei Jack en ging zitten.
“Niet echt beleefd” zei Kevin, die naast zijn broer ging zitten. De andere haalde hun schouders op en gingen zitten. Ze begonnen door elkaar te praten.
“Theater!” De leerlingen schrokken op, toen meneer Cumberbatch op het podium in een spotlicht verscheen.
“Wat is theater?” Niemand die antwoorde.
“Theater is leven. Kunst! Dans! Muziek! En zang! Je speelt het vanuit je hart! Leef je in, in je personage, opdat je het zelf wordt!” De leerlingen waren onder de indruk van zijn talent.
“Welkom. Mijn naam Benedict Cumberbacth en ik ben jullie Theater Meester voor de komende 6 jaar. Hier oefenen we toneelstukken van overal over de wereld, uit elke tijdperk. Op het einde van elk schooljaar voeren we een toneelstuk op voor de school en jullie ouders” Als antwoord kreeg hij een jubelend gejuich van de leerlingen. Meneer Cumberbatch lachte en bracht de leerlingen tot stilte.
“Dit jaar, het eerste jaar, gaat het toneel stuk ‘Romeo & Juliet’ zijn. Jullie kunnen bij muziek, dans en zang jullie talenten bewijzen. Dus nu gaan we kennismaken en dan zullen jullie verder info krijgen” Meneer Cumberbacth boog.
“Goed” Hij ging naar een stoel, dat achteraan het podium stond en pakte er een blad van.
“Zoals jullie het al gedaan hadden bij meneer Tennant, roep ik jullie naam, je staat op en zegt je naam” Meneer Cumberbatch ging de hele lijst af ( je kent het wel ).
“Bij deze: Welkom, allemaal! Voor de rest...heb ik niet veel te zeggen. Wel dat jullie volgende les Zang gaat zijn, in combinatie van Muziek en daarna Dans. Zijn er nog vragen?” Yazmyne stak haar hand omhoog.
“Zeg het maar” Yazmyne stond op.
“Ik spreek uit ervaring, als ik zeg dat op elke school het eerste toneelstuk ‘Romeo & Juliet’ is. Begrijp me niet verkeerd. Het is een geweldig stuk. Maar...mogen we ook onze eigen ideeën ook naar voor brengen?” De andere gaven haar gelijk.
“Wel. Dat is en uitstekend idee, juffrouw Kennedey. Dank je wel” Yazmyne lachte en ging zitten.
“Ik zal een speciale brievenbus laten maken, waar jullie je ideeën in kunnen steken” De bel ging.
“Ik zie jullie volgende week terug!” De leerlingen namen hun tassen en verlieten de theaterzaal.
“Great idea” Kevin en Jack liepen langs Yazmyne en legde hun arm om haar schouders.
“Dank je. Mijn broertje zijn school deed net hetzelfde”
“Het is beter dat de school eens iets anders doet” zei Angelique.
“We mogen Yazmyne dankbaar zijn” zei Sam.
“Ooohh” klonk het onder het 6-tal.
“Don’t even thing about it” zei Sam, blozend.
“Trek het je niet aan” zei Yazmyne.
“Het zijn kleine kinderen”
“Moet jij veel zeggen, die hem nu verdedigt” zei Lucas lachend. Yazmyne stak haar tong naar hem uit, waarna het 6-tal de andere volgende naar de muziekzaal.