Chapter 1

Ik zit achter de computer, op facebook. Evy is online. 'En, hoe gaat het met de prinses?' vraagt ze. Ik zucht. 'De prinses zit op dit moment te schelden tegen haar moeder, omdat ze geen nieuwe schoenen mag halen. Het lijkt net wereldoorlog numero 3. Ik wil niet dood, dus ik blijf lekker hier.' 'Haha, kan ik me voorstellen. Wel kut, dat jullie nu een soort van halfzusjes zijn. Je vader wilde toch gaan trouwen?' 'Ja, dat klopt. Maar hopelijk maakt Bella hem zo gek, dat het niet gebeurt. Al lijkt het me sterk, want ze kan niet wachten om bruidsmeisje te zijn. Tenzij ze geen designer jurk aan mag, dan zal het wat minder leuk worden.' 'Haha, ik snap wat je bedoelt. Kom je zo naar buiten, roken?' 'Ja, is goed. Ik pak even mijn spullen, en dan sneak ik naar buiten. Hopelijk ziet het monster van Loch Ness me niet. Tot zo.' Ik sluit de computer af, en pak mijn spullen. Ik loop naar de woonkamer. Bella is nog steeds bezig. 'En het is mijn geld! Ik mag er mee doen wat ik wil, daar heb jij niks over te zeggen!' Ik loop zo onopvallend mogelijk naar de keuken, en pak mijn jas. Pap kijkt op van zijn krant. 'Waar ga je naar buiten?' vraagt hij. 'Naar buiten, met Evy. Ik ben dadelijk weer terug.' Pap knikt, en richt zich weer op zijn krant. 'Veel plezier.' 'Zal wel lukken.'
Ik loop de steeg in, waar Evy en ik altijd zitten. Ik zie haar al op de container zitten. Ik loop ernaartoe. 'Hé!' zeg ik. Ze draait zich om. 'Hé Haley! Ben je weten te ontsnappen?' Ik grinnik. 'Ze heeft me niet eens opgemerkt.' Ik neem een aanloop, en spring op de container. Ik haal mijn pakje uit mijn jaszak, en haal er een sigaret uit. Ik steek hem aan. Evy kijkt me aan. 'Aansteker nodig?' vraag ik. Ze knikt. 'Ja, graag.' Ik houd hem voor haar sigaret, en ze maakt hem aan. 'Dank je,' zegt ze. Ik stop mijn aansteker en pakje weer weg. 'Ben je er al uit welke tattoo je wilt?' vraag ik haar. 'Ik denk het anker. Maar ik vind het wel eng!' 'Hoe denken je ouders erover?' vraag ik haar. Ze zucht. 'Ze zijn er geen fan van, maar het mag. Jij wilde toch ook een tattoo?' Ik knik, en neem een trekje van mijn sigaret. 'Ja, maar ik ben er ook nog niet uit welke. Ik moet het wel zeker weten, anders heb ik mijn hele leven spijt.' Ik kruip wat naar achter, leun met mijn rug tegen de muur aan.' 'Goedemorgen dames!' We draaien ons om. 'Hallo meneer,' groet ik terug. Het is de wijkagent maar. 'Hebben jullie geen school vandaag?' Ik zucht. 'Was het maar zo. Nee, de leraren hebben een cursus vandaag. Dus ik zit opgescheept met een monster, thuis.' 'Ach ja, Bella. Ze is toch niet zo erg?' 'Ze heeft bijna een ruit ingegooid, omdat haar moeder haar niet snel genoeg een glas sap had gegeven,' antwoord ik rustig terug. 'Houd je maar gewoon koest, dan draait ze wel bij.' Hij kijkt op zijn horloge. 'Nou, dames. Ik moet weer eens met mijn ronde beginnen. Ik zie jullie nog wel.' Hij loopt weer terug naar zijn auto. We kijken hem na. Opeens komt Bella aanlopen. Zo te zien is ze woedend. Ik kijk snel naar mijn benen, net als Evy. 'Bella, wacht nou even.' Dat is Violet, haar moeder. Ze heeft Bella helemaal niet meer onder controle. 'Laten we erover praten.' Bella draait zich om. 'Nee, ik ga naar Fernando! Hij luistert tenminste wel naar me. Hij doet alles voor me. Hij houdt van me, en jij niet!' Violet kijkt haar geschokt aan. 'Bella, ik houd zielsveel van je.' Ik zie mijn vader aan komen lopen. 'Haley, we gaan over een kwartiertje naar het restaurant. Ik steek nog even een sigaret op, en dan gaan we.' Violet draait zich om. 'Frank, we kunnen niet gaan! Hoe zit het dan met Bella?' 'Ik wil helemaal niet naar het restaurant! Ik ga naar Fernando toe!' Ik doof mijn sigaret. 'Nou Evy, ik zie je morgen weer op school.' Evy knikt. 'Ja, strak plan. Ik denk dat ik ook maar eens ga. Wij gaan zo ook eten. Tot morgen Hepburn!' 'Tot morgen Simmons.' Ik loop terug naar binnen. Pap zit in de keuken te roken. 'Ik fris me even op,' zeg ik. Ik ren naar boven, en fatsoeneer me even. Ik loop weer naar beneden. Pap dooft net zijn sigaret. 'Klaar?' vraagt hij. Ik knik. 'Dan kunnen we gaan. We zien wel of Violet en Bella nog komen.' We lopen naar buiten, en stappen in. Pap start de auto. We beginnen te rijden. Ik kijk uit het raam. De gebouwen flitsen langs me heen. Ik zie hordes mensen, op weg naar huis, of naar hun werk. Het is een stukje rijden naar het restaurant waar we gaan eten. Het is helemaal in Little Italy. Nu is dat niet zo ver, maar nu is het druk in New York. We staan stil voor het stoplicht. Ik leg mijn hoofd tegen de koude autoruit aan. 'Je bent stil,' zegt pap. Ik schrik op, en kijk hem aan. 'Normaal zit je volop te vertellen wat je samen met Evy hebt bedacht, of hebt uitgevreten. Is er iets gebeurd? Hebben jullie ruzie gehad?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee. Het is niks. Ik heb gewoon niet veel te vertellen. Dat is alles.'