Hoofdstuk ~2~

'Mam, dit nieuwe huis is eng!' zeg ik als we in het nieuwe huis rondlopen.
We zijn net verhuisd naar de andere kant van het land.
'Maar schatje, je krijgt de allermooiste kamer!' zegt mijn vader.
'Dat boeit me niks' denk ik.
In mijn nieuwe kamer staat alleen een boekenkast en een spiegel.
De rillingen vliegen door m'n hele lijf.
Want als ik in de spiegel kijk, zie ik niet mezelf, maar een heel ander meisje.
Ze is donker, heeft zwart haar en ik herken haar ergens van, maar waarvan dat weet ik niet meer.
Ik begin te gillen en opeens is het meisje weg.
'Wat is er schat?!' Vraagt m'n moeder als ze met mijn vader binnen komt stormen.
'Eehm niks hoor' stuntel ik.
'Wel anders gilde je niet' zegt mn vader.
'Oke,oke ik zag een muis...' Zeg ik, maar dat lieg ik natuurlijk.
Ik moet er niet aan denken dat mijn ouders het weten, dan denken ze vast dat ik paranormaal ben en dan sturen ze me naar een therapeut.
'Nou ik zal hier straks wel even rond kijken of ik hem zie' zegt mijn moeder 'en als ik hem zie maak ik hem wel dood, als jij maar lekker kan slapen'
'Dank je'
'Graag gedaan'
M'n ouders lopen weer naar beneden.
Ik wacht en kijk in de spiegel, maar het meisje blijft weg...
'Je hebt het je vast verbeeld' zegt een stem in m'n hoofd.
'Maar ik zag haar echt! En ik herken haar ergens van!' Zegt een andere stem.
Ik duw mijn handen tegen mijn oren om de stemmen te stoppen.
Ik probeer er niet meer aan te denken en tenslotte lukt dat.
Dan schiet meciets tebinnen 'als ik knoflook in mijn kamer leg, dan gaat ze misschien weg!'
Zo snel als ik kan ren ik naar beneden.
'Mam, mag ik knoflook?'
'Tuurlijk, het ligt in de kast'
'Dank je'
'Waarvoor eigenlijk??'
'Voor een foto die ik naar Rosanne wil sturen'
'Oké, pak maar dan'
'Dank je'