1. Draco Malfoy ~ Voor Harry Potter Thema wedstrijd van chocolata

Ik streek mijn lime groene lange jas even recht terwijl ik het klembord tegen mijn torso aan drukte terwijl ik me door de menigte van Healers en patiënten heen manoeuvreerde in de drukke gangen van het St Mungo's Hospital for Magical Maladies and Injuries.
Midden in de gang werd ik even op mijn arm getikt waarna al snel het verwarde gezicht van meneer Knicklebloom zag die me met glazige ogen even aanstaarde voor hij door een healer bij de arm mee geleid word naar diens bed op de derde verdieping waar de afdeling Potions and plant poisoning zich bevond.
Ergens had ik wel te doen met de man, hij zat hier nu al twee jaar wegens een vergiftiging van een potion dat tegenwoordig haast niet meer bekend is en waarvan het tegengif al in de vergetelheid was geraakt. Niemand kwam hem ook al opzoeken en ik vroeg me af of die man eigenlijk nog wel familie had om bij hem langs te komen.
Beleefd knikte ik de man en de healer nog even na voor ik mijn weg weer vervolgde door de grote gang van de 4e verdieping.
Voor ik weer verder liep wierp ik nog snel even een blik op mijn klembord.
Ik had nog vier patiënten voor vandaag op mijn vaste rooster zitten en na mijn dagelijkse route had ik vanavond ook nog eens een vergadering bij de wonen over een nieuwe regeling die het Department of Magical Accidents and Catastrophes had ingesteld waar de gezondheidszorg schijnbaar onder viel.
Zuchtend duwde ik de klapdeur open die uitkwamen op één van de grote gangen van het St. Mungo’s Hospital, waar patiënten naar hun verdieping of hun bed gebracht werden door hun begeleidende Healers.
Heksen en tovenaars kwamen in alle soorten en maten voorbij, sommigen huppelden, strompelend of hinkelden terwijl anderen op een zwevende brancard voor een Healer uit naar een spoedeisende ruimte werden getransporteerd.
Ik had de deur naar de trappen gevonden en mijn voetstappen weerklonken door de stenen trappenhuis heen.
Hier was het tenminste een beetje rustig op weg naar de vierde verdieping ; Spell damage.
Het was weer tijd dat ik pols hoogte ging nemen bij mevrouw Twick, dat mens vroeg nu al dagen naar me en ik werd er eerlijk gezegd gek van. Iemand kon ook overdrijven om aandacht te krijgen van één persoon.
Net toen ik de deur open wou duwen naar de vierde verdieping hoorde ik een stem als een echo door het trappenhuis heen galmen.
“Healer Malfoy !”
Een jongeman, die minstens een aantal jaar jonger was dan ik kwam de trap op sprinten waardoor zijn zwarte haar zwiepend om zijn hoofd heen golfde en zijn bril zakte bijna van zijn neus af.
Dat moest vast één van de nieuwe stagiaires zijn die net zoals ik een loper was binnen deze instelling.
Al was ik hooggeplaatst personeel.
“Wat is er ?” Sprak ik hem kortaf aan, lichtelijk geïrriteerd omdat ik nu nog niet verder kon met mijn ronde en zo een achterstand kreeg.
Ik zag de jongen met het zwarte haar een beetje angstig naar me kijken en om de een of andere manier deed zijn uiterlijk me herinneren aan Potter, Harry Potter.
Sinds de laatste Wizarding War hadden we elkaar niet echt meer gezien, niet dat ik daar niet rouwig om was, ergens was ik wel blij dat we elkaar niet meer onder ogen kwamen.
Hij was een Auror en ik een Healer, waar ook veel mensen van op keken, maar sinds ik en mijn familie ontsnapt waren aan een jarenlange gevangenschap aan Askeban ben ik nog eens na gaan denken over mijn leven en hoewel mijn vader het me afraadde, besloot ik toch om me in te zetten voor een goed doel, wat me in het begin inderdaad zwaar was gevallen. Ik werd een paar keer flink op mijn vingers gekeken wegens mijn gedrag en houding en daardoor was ik een aantal keer bijna ontslagen.
Tot mijn afschuw had ik me neerbuigender moeten gedragen, ik moest geduldigheid tonen, vriendelijkheid, dingen waar ik totaal niet aan gewend was. Ik was gewend om alles te krijgen wat ik wou, alles te doen wat ik maar wou zonder dat ik daarvoor al te veel op mijn vingers werd gekeken omdat mijn vader met zijn touwtjes in het MoM alles voor me recht kon trekken.
Maar nu was dat niet meer zo en moest ik mijn eigen boontjes doppen.
Iets wat me dingen heeft laten inzien.
De jongen leek eindelijk diens spraak terug te hebben gevonden.
“Mr. Malfoy, uw vrouw is net binnen gebracht.” In een kwestie van een seconde schoten mijn ogen zijn kant op.
Astoria is hier ?
Ze zou nu thuis moeten zitten met de verzorgster in het Malfoy Family mansion.
“Wat is er gebeurd ?” Half in paniek richtte ik me mij mijn volle bewustzijn op de jonge stagiair,die een beetje nerveus aan diens eigen lange lime groene gewaad pulkte.
“Ze heeft een verkeerd soort plant toegereikt gekregen door de verzorgster, Het lag allemaal aan de harigheid van de onderkant van de planten, wanneer ze…” Met een ferm gebaar brak ik zijn gebabbel af. “Waar is ze ?” Met op elkaar geklemde kaken keek ik hem aan.
“Verdieping 3, zaal 107.”Sputterde hij.
Zonder hem ook maar te bedanken sprintte ik naar de desbetreffende zaal.
Bij de deur dacht ik iets te horen huilen, maar het was zeker mijn vrouw niet.
“Healer Malfoy !”Een vrouwelijke healer kwam naar me toelopen met een klembord in der hand.
“Uw vrouw moet rusten.” Waarna ik donker op haar neerkeek. “Waarom ?”
De healer keek me enkel glimlachend aan voor ze haar klembord in mijn armen drukte. “Gefeliciteerd.”