Chapter I

'Doctor!'
'Schiet op, Katie!'
'Ik kan niet zo snel rennen als jij!' De Doctor rende de TARDIS binnen.
'Kom op!'
'Doctor! Joehoe, Doctor!'
'Ze komt, Katie schiet op!' Katie haalde diep adem en dwong haar lichaam sneller te lopen. De Doctor greep haar hand en trok haar naar binnen, waarna hij de deur sloot en de TARDIS in beweging bracht.
'Ongelooflijk dat ze denk dat ik met haar ga trouwen'
'Ze vind je leuk' De Doctor negeerde haar en zuchtte diep, als hij hoorde dat de TARDIS geland was.
'Ze vind me iets te leuk'
'Is dat dan niet leuk?' vroeg Katie.
'Nee, niet echt'
'Heb je dan iemand die jij leuk vind?'
'Nee' zei de Doctor. Hij draaide zich om, weg van Katie.
'Kom aan, Doctor. Iedereen kent wel iemand waar hij verliefd op is en hun leven met die persoon willen delen' Katie lachte, maar het verging haar snel, toen ze zag dat de Doctor het moeilijk kreeg.
'Doctor? Gaat het?'
'Ja, prima' zei hij. Hij draaide zich naar haar om en lachte. Katie zag de eenzaamheid in zijn ogen.
'Goed. Waar wil je naar toe?' zei de Doctor, om van onderwerp te veranderen.
'Als je het niet erg vind, naar huis' zei Katie.
'Ok, dan. Op naar huis' De Doctor haalde de hendel over. De TARDIS kwam in beweging en zodra het stilstond rende Katie naar buiten. De Doctor volgde haar. Ze stonden tegenover haar huis, aan de andere kant van de straat. Katie ging belde aan en haar moeder deed open.
'Katie!' Katie omhelsde haar moeder en ging naar binnen. De Doctor ging de TARDIS binnen. Een halfuur later kwam Katie terug.
'Zo. Wat gaan we nu doen?' vroeg Katie. Ze trof de Doctor starend naar zijn monitor aan.
'Doctor?' De Doctor kwam uit zijn trans en sloot de monitor af.
'Mag je weer weg?' vroeg hij.
'Tuurlijk. Zolang ik maar voorzichtig ben. Ik ben 18' zei Katie. Ze lachte.
'Goed dan' De Doctor lachte.
'Waar wil je naar toe?'
'Doctor. Ik zou graag een rondleiding willen krijgen door de TARDIS. Ik ken alleen mijn kamer' De Doctor keek haar aan.
'Tuurlijk' De Doctor stak zijn arm uit.
'Zullen we?' Katie lachte en haakte in. Samen gingen ze de trap af en bracht de Doctor haar langs kamers waar van ze dacht dat het onmogelijk was.
'Cool' zei Katie bij de telescoop.
'Hiermee kijk ik naar de sterren. Een oud ding, maar werkt prima' Katie keek door de lens en zag planeten waarvan ze dacht dat ze niet bestaan.
'Is dat een planeer?' vroeg Katie. De Doctor keek door de lens.
'Ja. Dat is Petropia. De bewoners heten Petrosapiens' zei de Doctor
'Een kristallen planeet' Katie was gefacineerd.
'Zullen we verder gaan?' Katie lachte en verliet de ruimte. Het volgende wat de Doctor liet was het zwembad en Katie was onder de indruk.
'En dit is de bibliotheek' zei de Doctor. Katie keek op. Boeken, zo ver het oog reikt, letterlijk.
'Verder is er ook een muziek ruimte, een sauna, verschillende kamers, een cinemazaal, ...' De Doctor was uitbundig aan het uit leggen wat er nog meer te vinden is, in de TARDIS. Katie raakte wat achterop en keek rond haar. Er waren verschillende deuren. Een deur trok haar aandacht. Het was prachtige versierd, met goud verf. Er stond iets op geschreven, maar het was onduidelijk en Katie kon niks onderscheiden, behalve dat het letters waren. Of waren het cijfers. Een dikke laag stof op de knop verried dat deze ruimte in jaren niet meer open was geweest. Katie keek naar de Doctor die een eind verderop de hoek om ging en niet door had dat ze niet meer achter hem liep. Ze drukte op de knop en bij geluk deed de deur het nog. Ze ging naar binnen. Het licht sprong automatisch aan. Katie keek op. Het was een prachtige kamer. Een groot, rond bed stond op een verhoog. Rechts van het bed stond een gouden harp onder een lamp met bloemen, die een zacht licht verspreidde. Links was een opening, die naar een andere ruimte liep. De woonkamer. Het was prachtig ingericht en op een klein verhoog stond een bureau met een licht tablet om te tekenen. een andere ruimte leidde naar de badkamer. Katie ging terug naar het slaap gedeelte en ging naar de harp. Ze ging met haar vingers langs de snaren. Een hemels geluid verspreidde zich door de ruimte. Katie bekeek de harp. Door de snaren viel haar iets op. Achter de harp was er een gordijn en daar zag Katie een schilderij hangen. Ze pakte het grodijn vast.
'Katie!' Katie draaide zich verschrikt om en zag de Doctor in de deur openingstaan. Hij keek niet blij. Integendeel! Katie las woede in zijn ogen. Woede...en gebrokenheid.
'Wat doe jij hier?!'
'Ik wilde weten wat hier te zien was'
'Laat onmiddelijk dat gordijn los!' Katie schrok van hem en deed wat hij vroeg. De Doctor gebaarde haar de kamer te verlaten.
'Beloof me dat je hier nooit meer naar binnen gaat!' zei de Doctor, toen hij de kamer sloot. Katie knikte.
'Goed. Kom mee' De Doctor keerde terug naar het bedieningspaneel. Katie volgde hem. Er hing een onaagename sfeer rond hem en Katie durfde niks te zeggen, laat staan iets te vragen. Ze was bang! En dat is ze nog nooit geweest. Althans. Niet voor hem.
'Van wie is die kamer?' vroeg Katie, na een lange stilte.
'Van iemand' zei de Doctor zonder haar aan te kijken. Katie keek hem aan.
'Doctor?' De Doctor zweeg.
'Gaat het goed met je?' Katie keek hem aan. De Doctor keek haar aan en zuchtte.