O3 | Percy Weasley

Ik vond het wel grappig om Fred zo ongemakkelijk te zien, maar besloot hem na een tijdje toch uit de brand te helpen. Ik las elke dag de Daily Prophet, en daar stonden af en toe ook dingen over Quidditch in. Toevallig had ik dat nou net wel gelezen.
"Puddlemere United heeft een nieuwe Beater aangeschaft. Kennedy was het, volgens mij. Een Ier." zei ik tegen Oliver. Hij leek verbaasd te zijn dat ik iets over Quidditch wist, net als Fred en George. Zij zaten me met opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken. Ik haalde enkel simpel mijn schouders op.
"Zie je wel dat het lezen van de krant heel erg nuttig kan zijn." was de enige uitleg die ik ze gaf. Ze hadden het kunnen verwachten, om eerlijk te zijn. Ik pakte mijn boek, die ik vanaf de trein had meegenomen en begon te lezen. Net toen ik er lekker inzat moest George het voor me verpesten, hij pakte namelijk het boek voor mijn neus weg.

"Lezen is niet gepast in gezelschap." zei Fred, waarna hij een niet zo subtiele knik naar Olivers richting gaf. Eigenlijk had ik zin om iets te zeggen zoals 'jullie waren degene die hem hierheen hebben gesleept', maar ik was netjes genoeg opgevoed om te weten dat dat niet echt heel erg beleefd was in de buurt van Oliver. Ik rechtte mijn rug en keek naar George.
"Oké, ik zal mijn boek wegleggen. Maar mag ik hem tenminste wel terug?" vroeg ik aan mijn broertje, die knikte en het boek naar me gooide. Voorzichtig zijn kon hij duidelijk niet. Natuurlijk waren mijn vangkunsten belabberd, waardoor het boek in de appelmoes viel. Ik haalde het eruit, waarna ik snel de reinigingsspreuk uitsprak. Magie was zo handig af en toe. Dat boek had ik in geen mogelijkheid met een doekje schoon kunnen maken.
"Quidditch is duidelijk niets voor mij.." mompelde ik, waarna ik mijn bril wat rechter op mijn neus schoof. Ik vond het maar niets, reizen per bezem. Ik was doodsbenauwd om er af te vallen, op zo'n grote hoogte. Ik reisde liever met floo powder, dat was ook een stuk sneller. En veiliger, als je de naam van de plaats tenminste goed uitsprak. Gelukkig was mijn articulatie redelijk goed, waardoor ik nog niet vaak op de verkeerde plek terecht was gekomen.

Langzamerhand liep de Great Hall al wat leeg. Ik vond het ook wel goed zo, en stond op. Mijn stoel schoof ik netjes aan, waarna ik mijn keel even schraapte. "Als jullie het niet erg vinden dan ga ik nu naar de Common Room." meldde ik ze. Fred en George knikten, maar Oliver stond ook op.
"Ik ga mee, ik heb het wel weer gehad hier." Ik knikte en zei gedag tegen Fred en George. Oliver deed hetzelfde, waarna we samen richting de Common Room van Gryffindor liepen. Op dit moment voelde ik me redelijk ongemakkelijk, ik wist namelijk niets om over te praten. Met volwassenen gingen gesprekken altijd gemakkelijker, al begrepen die me soms ook niet.
"Dus, jij houdt van lezen?" Ik keek naar hem, een klein beetje verbaasd dat hij daadwerkelijk tegen me praatte. Ik dacht dat hij alleen maar naar zijn kamer wilde, maar meer dan ook niet.
"Dat klopt. Maar dat is voor iedereen vrij duidelijk, denk ik." zei ik. Ik spendeerde de meeste vrije tijd met een boek voor mijn neus. Als het mooi weer was, dan zat ik buiten tegen een boom. Was het koud buiten, dan zat ik binnen voor de open haard. Waarschijnlijk hadden de meeste leerlingen me niet echt gezien, vooral omdat ze niet op me letten. Ik was toch maar de studiebol, of de saaie Prefect die zich alleen maar aan de regels wilde houden. Ik was gewoon erg strikt wat regels betrof. Het was een eigenschap van me.
"En jij houdt enorm veel van Quidditch heb ik wel begrepen." Oké, iedereen wist dat hij een Quidditch fanaat was. En ik ging niet ontkennen dat ik hem soms wel stiekem bekeken had onder lessen of gewoon in de Common Room. Maar je kon het me niet kwalijk nemen, Oliver was een jongen die er zeker niet lelijk uitzag.
"Dat klopt ook." antwoordde Oliver met een kleine glimlach. Ik moest zeggen dat ik het best prettig vond om met iemand uit mijn jaar te praten. Meestal praatte ik alleen met Fred en George, maar dat waren niet echt interessante gesprekken.
"Ik ga naar de slaapzaal. Het was leuk om even met je gepraat te hebben. Doeg, Oliver." zei ik, toen we de Common Room hadden bereikt. Oliver knikte even naar me, waarna ik vertrok naar de slaapzaal.