De eerste kus.

Hij kuste me terug, ik was zo blij!
De eerste keer elkaar zien, maar die vonk was er al lang van tevoren!
Toch... Vond ik het vreemd, hij was zo knap en zo lief...
Maar... Waarom zou hij dan op mij gewacht hebben? Hij zal wel duizenden meisjes kunnen krijgen!
En wel ja, ik? Ik ben gewoon "ik"...
Er was niets speciaals aan mij, gewoon een raar meisje, wel ja oké, speciaal ben ik wel, maar mooi of mager of slim?
Neen, ik ben gewoon een lelijk, stom meisje. Met uiteraard een veel te laag zelfvertrouwen...
Maar hij was fantastisch, hij was het beste wat mij ooit kon overkomen!
Hij was alles waar ik ooit maar van kon dromen.
"Ik moet gaan schatje..." zei hij.
Hij noemde mij al schatje! Dit is een droom!
"Oh, oké... Zie ik je deze week nog?" vroeg ik.
Ja, ik wil dat je mijn ouders ontmoet schat.
Ik begon gewoon te blozen... Maar kreeg al zeker stress voor dan.
Oké, is goed! Sms je me nog?
Ja natuurlijk doe ik dat, maar mijn trein gaat bijna vertrekken, ik moet nu echt opstappen...
Is goed... toen nam ik hem stevig vast & gaf hem een lange zoen.
En hij stapte op... Weg was hij, ik liep langzaam terug naar mijn fiets...
Toen ik al een sms'je kreeg.
"Dit was de allerbeste dag uit mijn leven schatje, ik zie je echt zo graag!"
Ik begon spontaan te wenen! Dit was gewoon.... Het van het, ik kon dit echt niet geloven!