Losing trust - 036

Harry P.O.V
“PIEP PIEP PIEP” hoorde ik aan de telefoon. ‘Fuck fuck fuck’ ze had opgehangen. “AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH” ik smeet mijn mobiel tegen de muur. Er vlogen stukken langs mijn gezicht. Een scherpe punt van de telefoon komt langs mijn wang. “Au Fuck” ik zak door mijn knieën. Ik probeer me in te houden maar ik kan er gewoon niet meer tegen. De tranen rollen over mijn wangen. “Waarom waarom” ik sta op en sla met mijn vuist tegen de muur. Mijn knokkels bloeden. Ik pak mijn gezicht vast en voel dan iets raars. Ik haal mijn hand weg en zie bloed. Ik had een snee in mijn wang. Ik wou gewoon bij Julia zijn. Haar nu in mijn armen hebben, de geur van haar haar opsnuiven. “Wat heb ik gedaan?!” hoe kon ik in hemelsnaam denken dan Taylor Julia was. Haar plan was gelukt om ons leven kapot te maken. Het was haar gelukt. Ik liep naar de keuken en pakte een doekje. Ik hield hem onder de kraan en hield hem tegen mijn gezicht aan. Het prikte. Ik hield mijn knokkels onder de koude kraan. Z begonnen al blauw te worden. Hoe moest ik dit nou weer uitleggen aan de jongens of aan mijn vrienden en familie? Ik pak mijn IPhone en scrollde door mijn contacten. Ik stopte bij de naam Julia en klikte op het groene hoorntje. “Dit is de voicemail van Julia Hamminga spreek iets in na de piep. PIEP.” “Heey kunnen we please praten? Bye” sprak ik in en hing op.