Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Cesaria

Cesaria schreef:
Rol: Hybride
Naam: Guinevere Maeve Warren. Ze heeft een hekel aan haar eerste naam en stelt zich daarom altijd voor als Gwynn – de meeste mensen weten niet eens dat dat niet haar hele naam is.
Leeftijd: Gwynn is dertien jaar oud.
Geslacht: Vrouwelijk
Uiterlijk: H

Hoewel Gwynn met een lengte van 1,61 niet klein voor haar leeftijd is, steken alle anderen in het onderzoekscentrum boven haar uit. Ze is vrij tenger gebouwd en heeft bovendien een lange tijd niet genoeg eten gehad, waardoor ze erg mager is – ze weegt slechts 39 kilo, 14 kilo te licht voor haar lengte. Haar spieren zijn erg onderontwikkeld en ze is dan ook absoluut niet sterk; snelheid is echter één van haar sterkste punten, en ze is bovendien erg behendig.
Gwynn’s steile haar, dat tot iets onder haar schouderbladen valt, heeft een hazelnootbruine kleur, een paar tinten lichter dan haar ogen. Haar lichte huid is bedekt met sproeten. De kleine vlekjes zijn overal op haar lichaam verspreid, maar rond haar ogen en neus zijn ze het duidelijkst. Ze heeft een vrij ronde, smalle neus en een zachte kaaklijn.
De huid in haar gezicht is gaaf en, op haar sproeten na, egaal. De rest van haar lichaam is echter bedekt met littekens; de meest opvallende zijn de elf kaarsrechte lijnen op haar bovenbenen (verjaardagscadeautjes), de kleine, ronde brandwondjes verspreid over haar armen (afkomstig van sigaretten die zijn uitgedrukt in haar vlees) en de lange striemen die kriskras over haar rug lopen, ontstaan door verschillende zweepslagen met een riem.
Innerlijk: Gwynn is een lief meisje. Ze kan er niet tegen als mensen huilen en doet erg haar best iedereen tevreden te houden, al komt dat laatste ook deels doordat ze bang is dat frustratie op haar wordt afgereageerd. Sinds haar zevende is niemand meer aardig tegen haar geweest en ze vindt het daardoor erg lastig om contact te zoeken, maar tegelijkertijd wil ze ontzettend graag aardig worden gevonden, aangezien ze erg eenzaam is. Ze helpt andere mensen dan ook graag.
Gwynn is altijd vrij naïef geweest. Dit is flink verminderd in de afgelopen zes jaar, maar nog steeds hecht ze zich vrij snel aan mensen die aardig tegen haar zijn. Ze heeft een erg laag zelfbeeld en verwacht niet veel van deze vriendschappen, maar doet zelf enorm haar best uit angst om weer alleen gelaten te worden.
In haar verleden werd ze vaak genadeloos gestraft als ze iets fout deed, en hier heeft ze een behoorlijke faalangst aan overgehouden. Dingen die ze voor zichzelf doet hoeven niet perfect te zijn, maar als ze een opdracht krijgt, is ze als de dood dat ze het niet goed genoeg doet en daardoor gestraft zal worden. Ze werkt dan ook gedwee mee aan de onderzoeken en klaagt niet, ook al maken de onderzoekers haar bang.
Gwynn is erg nieuwsgierig en vrij intelligent, maar heeft een gigantische onderwijsachterstand, waardoor ze veel kennis niet bezit. Lezen is één van haar grootste hobby’s – ze houdt van fictie en poëzie – en heeft hier (dankzij haar gave) ook geen moeite mee. Ze is vrij stil en houdt niet van drukte of grote ruimtes; ze is gewend aan kleine, donkere plekken en heeft dan ook geen enkel probleem met de isoleercel. Ze voelt zich daar juist veilig en verlangt er vaak naar.
Gave: Veel mensen hebben een talenknobbel, maar geen van hen haalt het bij Gwynn. Zij is namelijk in staat om welke taal dan te spreken, schrijven, lezen, begrijpen, enzovoorts, zonder daar moeite voor te hoeven doen. Ook andere schriften, zoals bijvoorbeeld Arabisch, beheerst ze foutloos. Het is alsof de kennis al in haar hoofd zit. Ze kent alle woorden, beheerst de grammatica perfect en heeft geen accent. Ze is echter niet in staat om dit aan andere mensen te leren – ze doet het automatisch goed, maar kent de taalregels niet.
Ook code- of geheimtaal is geen probleem voor Gwynn.
Extra: Toen Gwynn zeven jaar oud was, werd ze ontvoerd. Ze is er nooit achter gekomen waarom; het enige dat ze weet is dat ze sinds die tijd werd vastgehouden in een krappe kamer, waar ze alleen werd uitgehaald om mishandeld te worden. Hier heeft ze flink wat littekens aan overgehouden, plus faalangst en een minderwaardigheidscomplex. Ze bleef daar tot een paar weken na haar dertiende verjaardag, en in die tijd ontwikkelde haar gave zich – hier heeft ze alleen nooit iets van gemerkt, aangezien haar belager geen vreemde talen met haar sprak.
Op een gegeven moment werd Gwynn zo hard geslagen dat ze bewusteloos haalde. De man dacht dat ze dood was en dumpte haar lichaam in een vuilniscontainer. Toen ze wakker werd, rende Gwynn regelrecht naar een politiebureau. Daar hoorde ze per ongeluk een gesprek in het Italiaans en begreep dat, tot haar stomme verbazing, volledig. Eén van de agenten was getrouwd met iemand die in het onderzoekscentrum had gewerkt en stelde al snel vast dat Gwynn ook een gave moest hebben. Ze werd direct overgeplaatst. Inmiddels zit ze iets minder dan drie maanden in het centrum.