~9~ Bellatrix

'Bub.. Lep.. Ubbelebeh?' stamelde ik. Vier grote ogen keken me aan. De meest ongemakkelijke stilte uit mijn leven viel, en wel twee minuten lang zeiden we niets. Toen begon ik te krijsen, als een klein kind waarvan haar speelgoedbeertje naast de box was gevallen. Ik schoot allerlei vervloekingen op Draco en Harry af, waarvan de één achter mijn paraplubak sprong, gemaakt van het been van een trol, en de ander maakte een sliding over de vloer, richting hun kamer.
Narcissa, die op het lawaai af was gekomen, besprong me van achteren, waardoor we samen op de grond vielen. Ik krijste nog steeds en ze ontweek mijn vloeken, die de lampen stuksloegen.