Chapter Five

“Beste leerlingen! Zo dadelijk bereiken we de school! Maak jullie klaar om uit te stappen. Wij wensen jullie een goede schooltijd”
“Ben benieuwd” zei Angelique.
“Ik ook” zei Lucas. Hij en Angelique zaten tegen over Yazmyne en Sam en hebben ondertussen al kennis gemaakt.
“Ik ben eigenlijk benieuwd wie de leraren zijn” zei Yazmyne.
“Ze zullen wel mee vallen”
“Er stond toch niks over op de site”
“Misschien om ons te verassen”

Later...

“Groter dan ik had gedacht” Sam keek naar de gebouwen die tot aan de hemel reikten.
“En dat onder één grote koepel...onder water” zei Lucas.
“Ongelooflijk. Dit moet een droom zijn”
“Toch niet” Lucas had zichzelf geknepen, om te zien of hij niet droomde. Dat was dus niet het geval. Hij was klaar wakker.
“Deze kant op graag” Een vriendelijk vrouw stond op voor de poort van de school. De leerlingen gingen rondom haar staan.
“En mijn moeder vond dat het in de haven van Engeland al druk is” fluisterde Lucas.
“Welkom, allemaal. Mijn naam is Ruby, maar je hoeft het niet te onthouden. Ik ben hier om jullie op te hoogte te brengen. Daarna zullen jullie me nog enkel zien als jullie de school verlaten voor naar huis te gaan tijdens te vakantie en als jullie terug komen. Voorbij deze poort zullen jullie mij niet zien” Er viel een stilte.
“Goed. Deze school is opgericht in het jaar 1990. Voor het een school werd, diende het als onderzeese laboratorium. Uiteindelijk ging het bedrijf failliet en heeft de Verenigde Naties de gebouwen over gekocht en er een universiteit opgericht. Sinds 1990 zijn er verschillende leerkrachten gekomen en gegaan. Vanaf dit jaar zal het anders zijn. Vanaf dit jaar zullen de leerkrachten die hier aanwezig zijn, jullie opleiden tot jullie geslaagd zijn. En dat gaat ongeveer 6 jaar zijn” Er klonk gezucht en geklaag.
“Goed. De jongens en de meisjes worden apart gezet. Elk van jullie krijgt een aparte kamer, waar je verblijft, slaapt en studeert. Dan laat ik jullie nu over aan de school. Ik wens jullie een prettige schooltijd tegemoet” Ruby ging terug naar de trein. De leerlingen keken in spanning af en wachten op een teken. De minste beweging of geluid merkte ze op. De poort ging open. Het moment dat daar op volgde was gruwelijk. Duizenden meisjes begonnen te krijsen.
“Omg! Zijn dat onze leraren?” vroeg Yazmyne.
“Blijkbaar” Sam keek boven de menigte uit.
“Waarschijnlijk is Mark Gatiss de directeur, gezien zijn rol als Mycroft” Yazmyne lachte. Meneer Gatiss ging nu op de plek staan waar Ruby stond en bracht de leerlingen tot stilte.
“Welkom. Zoals jullie al gemerkt en gezien hebben: wij zullen jullie leiden op deze school” Een gekrijs en ‘I love you’ was het antwoord.
“Goed. Dan deel ik jullie nu op in vier grote groepen. Daarna krijgen jullie je lessenrooster” Meneer Gatiss begon te namen af te roepen. Yazmyne, Sam, Lucas en Angelique belanden samen in een groep, samen met 36 andere leerlingen, waaronder een tweeling uit Amerika.
“Jullie uniformen liggen klaar op jullie kamers. Wij wensen jullie een prettige schooltijd en we zien jullie morgen om half 9 in de bibliotheek voor de openingsceremonie” Meneer Gatiss ging, samen met de leraren weg.