Chapter Four

“Wel. Het voordeel is: Ik ben op tijd. Nadeel: Ik ben veel te vroeg”
“Kom op, Sam. Beter te vroeg dan te laat”
“Grappig, broer” Sam’s broer, Charlie, lachte.
“Ik ben hier tenminste niet alleen”
“Zie je een leuke meid?”
“Typisch jij” zei Sam.
“Wat?”
“Je weet dat ik de ware wilt zoeken”
“Alsof je die gaat vinden door af te wachten”
“Geduld is een schone zaak. Waarom moest jij me zo nodig weg brengen?”
“Mam en pap. Moesten gaan werken”
“Ze kunnen me ook af zetten en daarna verder rijden naar hun werk”
“Nee. Dat kunnen ze niet” Sam zuchtte.
1 uur later...
“Nou. Ik moet gaan” Sam nam zijn koffers.
“Tot bij kerstmis” Sam zag hoe zijn broer terug naar de auto ging.
“Op naar de trein” Hij trok zijn koffer richting de ingang van het station. Bij de ingang kreeg Sam een papiertje toe gewezen.
“Wagon 5, rij 18, stoel 2” Sam legde zijn koffers op de loopband, gooide zijn rugzak op zijn rug en stapte de trein in.
“Rij 18” Hij keek naar de nummers.
“Stoel 2” Hij zag dat hij naast een meisje zat.
“Hoi” zei Sam.
“Hoi” zei het meisje. Sam legde zijn rugzak in de bagage ruimte boven hem en ging zitten.
“Sam Evans” Sam stak zijn hand uit.
“Yazmyne Kennedey” Het meisje schudde zijn hand.
“Ook onder weg naar de universiteit?” vroeg Sam.
“Ja” zei Yazmyne.
“Leuk. Weet je al hoe het er uit ziet?”
“Ik heb op de website gekeken. Maar dan lijkt het nog onmogelijk. Het vreemde is dat er nergens een lessenrooster staat en ook de namen van de leraren en zelfs de naam van de directeur zijn onbekend”
“We zullen het wel zien als we daar aan komen”
“Ik ben reuzenbenieuwd. En ook zenuwachtig”
“Waarom?” vroeg Sam.
“Wel. Het is een universiteit. Ik wist al langer dat ik goed was op school, maar zo goed...”
“Wel. Dan kun je dit misschien aanzien dat mensen zien dat je slim bent” Sam keek op.
“Dat was er uit voor ik het wist. Sorry”
“Geeft niet” Yazmyne lachte.