Chapter Three

“Mam!”
“Ik kom al!”
“Mam! Nu!”
“Nog even”
“Ik ben al bijna te laat”
“Ik ben daar” Lucas zuchtte.
“Eindelijk!” Lucas’ moeder stormde de trap af.
“Zit alles in de auto?” vroeg zijn moeder.
“Ja. Alles zit in de auto. Kom nu!” Lucas greep zijn moeder bij de hand en trok haar naar buiten.
“Je mag een vrouw nooit opjagen” zei z’n moeder.
“Mam! Ik meen het!”
“Sorry” Lucas’ moeder stapte in en startte de auto. Zodra Lucas de auto deur dicht sloeg, vertrokken ze naar de haven.
“’s Werelds grootste universiteit en mijn zoon is toegelaten”
“Je gaat niet huilen. Je weet dat ik het dan ook doe”
“Ik weet het, schat. Alleen...je vader zou zo graag bij dit moment willen zijn, maar z’n werk ging voor”
“Mam! Een modeshow organiseren...in Milaan! Dé mode stad! Zo’n kans kreeg hij maar een keer in zijn leven!”
“Weet ik. Maar...”
“Mam. Je weet dat het heel belangrijk is voor pap. Hij beloofde me wel dat hij met kerstmis thuis is”
“Dat hoop ik ook”

Halfuur later...

“Wat een drukte” Lucas’ moeder draaide de parking van de haven op. Zij en Lucas zag dat de parking bom voel stonden met auto.
“Normaal. Kijk eens hoeveel leerlingen. En dan moet je bedenken dat dit leerlingen zijn van Engeland. Er zullen ook nog van Amerika en andere landen gaan” Lucas’ moeder parkeerde de auto en hielp haar zoon met zijn koffers. Samen gingen ze naar de ingang van het station.
“Heb je alles?”
“Ja” Lucas omhelsde zijn moeder.
“Tot bij kerstmis. Ik ga je missen”
“Ik jou ook. Veel succes, jongen”
“Dank je, mam” Lucas’ moeder wandelde terug naar de parking.