I:Message from Boston

De man in het wit hete Connor Kenway. Hij had zowel indiaans als Engels bloed en was in tegenstelling tot zijn vader een Assassin. Een sluipmoordenaar die al generatie's lang tegen de Tempeliers vochten. Hij had Charles Lee, een van de machtigste tempeliers gedood en hiermee waren de tempeliers verdreven uit Oost Amerika dat geleid werd door Georges Washington. Maar Connor had zich dus vergist de Tempeliers waren zelfs door gedrongen in het leger van Washington. Connor had gefloten en er kwam meteen een zwart paard aan gereden Connor had al een tijd voorop gelopen op het dak. Toen hij het paard hoorde aankomen sprong hij van het dak en lande in het zadel. Hij reed zo snel dat de regen in zijn gezicht leek te snijden hij moest zo snel mogelijk bij Washington komen om hem te beschermen. Connor wist dat hij rond deze tijd meestal in het zuidelijke district van New York ging petanque. Connor had al eens een potje tegen hem gespeeld maar hij bleek onklopbaar. En nu was hij in levens gevaar, als hij de tempeliers kon geloven. Connor kende een sluipweg dat door een steegje ging maar daar kon hij niet door met een paard. Hij sprong er af en liep zo snel hij kon verder. Maar het was niet zijn geluksdag want er was een hek op het eind van de steeg geplaatst. Connor bleef toch door rennen want er was een kleine opening onderin het hek. Hij schoof er onderdoor, zijn neus was maar een centimeter van het hout verwijderd maar hij vertraagde niet toen hij er onderdoor was geschoven en hij weer rechtsstond. Hij schoof nog een eindje verder door de modder toen hij bij de petanquebaan stopte. 'U bent er nog ...' zei Connor opgelucht en hijgend. 'Je had vast niet verwacht dat ik in dit weer kwam spelen hè? Zo snel kom je niet van me af. Maar waarom ben je hier? Kom je weer eens verliezen?' vroeg de man lachend. 'Het spijt me meneer maar ik heb net vier van u wachters vermoord.' zei Connor die verbaast was dat Washington niet eens verbaast keek. 'Wist u er al van?' vroeg Connor. 'Dat er Tempeliers in u leger zitten?' Washington schudde zijn hoofd. 'Neen maar ik dacht dat ze je wilde tegen houden toen je op het dak liep, ik kan voor jouw geen uitzondering maken. Ik kan jouw niet ongestraft mensen laten vermoorden snap je. Maar wat was dat over die Tempeliers?' vroeg hij. 'Het lijkt me beter als we dit binnen bespreken.' stelde Connor voor die het beu was om kletsnat te worden in dit honden weer, en hij ging op zijn aanbod in.

Alles was besproken. Washington had blijkbaar al het een en ander vernomen van de infiltratie. Hij had alle soldaten die verdacht waren van tempelier te zijn naar één fort gestuurd, in het westen van New York. Connor reed nu op een paard door de regen om informatie over die tempeliers te krijgen, Washington had hem verteld dat alle officiers daar zeker tempeliers waren maar hij was niet zeker van de gewone soldaten, dus moest hij de moorden op hen op het minimum houden. Toen hij binnen een kilometer van het fort kwam stapte hij van zijn paard. Hij sloop door de poelen heen. Rond het fort lach een grasvlakte vol met kleine poelen die het niet gemakkelijk maakte om snel tot bij het fort te komen. 'Psst Connor. Hier!' hoorde Connor een stem plots roepen. De stem van Stephane Chapheau een van zijn assassin rekruten. 'Wat doe jij hier?' vroeg Connor verbaast en Stephane sloop tot bij hem. 'Ik kom je iets vertellen een nieuwtje.' zei hij. 'Ik heb geen tijd voor de roddels uit Boston te horen ik ben met een missie bezig.' zei Connor kwaad. 'Ik ben niet uit Boston gekomen om een roddel te vertellen en Washington zelf heeft me over je missie verteld, toen ik hem daarnet zag.' Connor moest zich nu wel gewonnen geven en naar hem luisteren, hij moest toe geven dat hij zelf interesse in het verhaal had gekregen. 'Achilles! Die man uit jouw dorp is enkele weken geleden op een lijst van verdachten verschenen.' Connor begreep niets van wat hij zei. 'Ze hebben een hele groep soldaten naar jullie dorp gestuurd om hem op te pakken Connor!'
'Wat moet ik nu doen? Ik heb een missie maar ik kan hem niet in de steek laten!' Zei Connor wanhopig. 'Wanneer zijn ze vertrokken?' vroeg Connor. 'Een week geleden, ik denk dat ik weet wat je plan is maar ik zal eerlijk zeggen dat ik het niet goed vind! Boston ligt dichterbij dan New York al vertrek je meteen en stop je niet met rijden dan ben je nog te laat Connor.' Connor liet zijn hoofd zakken toen hij deze woorden hoorde. 'Ik ga het fort zuiveren en dan vertrek ik meteen naar Achilles!'