Losing trust - 029

“Zullen we maar naar binnen gaan, want volgens mij ben je het alweer zat” zei hij lachend. “Ugh ja lijkt me een sterk plan” antwoordde ik. We liepen naar binnen en gingen in een klein café zitten. Harry bestelde twee chocolademelk met slagroom. We waren een beetje aan het praten toen de ober kwam. Hij zette de chocolademelk op tafel en liep weer weg. Opeens kwam er een meisje aan lopen. “Uhh Harry zou ik een handtekening mogen”vroeg ze, ze was echt zo schattig. “Ja natuurlijk mag jij een handtekening van mij, en weetje je mag ook nog op de foto als mama een camera heeft” zei hij tegen het meisje. Hij was zo cute. Hoe hij met dat meisje omging was echt zo schattig hij was zo lief voor haar en supergoed met kinderen. Hij gaf haar een handtekening en maakte een foto. “Kijk eens alsjeblieft”. Het meisje wou superblij weg lopen toen Harry zei: “Mag ik ook een knuffel?” op zijn aller liefst. Ik smolt helemaal weg. Hij was gewoon zo lief tegen haar! Het meisje kreeg de grootste glimlach op haar gezicht ooit en gaf hem een knuffel. Ze rende snel weg naar haar mama en riep helemaal “Mama mama mama ik kreeg een knuffel van Harry Styles” ze was zo schattig. Harry draaide zich weer om en keek mij aan. “Wat?” vroeg hij. “Je was zo lief met haar echt geweldig!” zei ik. Hij kreeg een beetje rode wangen en keek weg. “Oeeh word de Harry Styles van One Direction die bekend is over de hele wereld verlegen van een opmerking van mij?” zei ik lachend. “Oooh stop ik kan hier niet tegen” zei hij lachend. “Ik hou van je” zei ik zacht. “Ik ook van jou voor altijd” zei hij. Ik kreeg een gevoel in mijn buik. Vlinders. Ik hield echt heel veel van Harry en nou wist ik het zeker, ik hoorde gewoon bij hem. “Wil je nog wat bestellen? Want anders ga ik de rekening vragen.” “Vraag de rekening maar” antwoordde ik. Harry stond op liep naar de bar en vroeg om de rekening. Ik keek even naar buiten. Ik zag een paar kleine kinderen aan het klieren met sneeuw en sommige mensen die plat op hun snufferd belandde. Ik keek rond maar mijn blik stopte bij een meisje. ‘TAYLOR’ dacht ik. Ik keek nog eens goed “Wat doe je?” vroeg Harry verbaasd. Ik schrok en schudde mijn hoofd. “Oh niks ik dacht dat ik iemand bekend zag maar volgens mij was het niemand” zei ik snel. Ik keek nog eens naar buiten maar diegene was alweer weg. “Ga je mee?” “Wat gaan we doen?”vroeg ik verbaasd. “Jaaaaaa dat is een verassing!” zei Harry geniepig. “Nee Harry je weet dat ik daar niet van hou” zei ik geërgerd. “Hahaha nee dit vind je wel leuk” zei hij en pakte mijn hand vast.