Make it something nice.

’s Morgens verkleedde ik me dertig keer. Het voelde als een sollicitatie waar mijn leven vanaf hing. Dat was trouwens op twee manieren onlogisch, want ten eerste was het geen sollicitatiegesprek, en ten tweede hing mijn leven er niet vanaf, alleen mijn danscarrière bij Ener-G, mijn dansvereniging. Aan de andere kant, ik had altijd al geroepen dat dansen mijn leven was, dus technisch gezien hing mijn lever er wel vanaf. Ach ja, het was ingewikkeld.
Ik stond dus in totaal bijna twee uur voor mijn kast, en uiteindelijk koos ik de kleren die ik als eerste uit had gekozen. Een skinny jeans, een zwart topje met daar overheen een lichtblauw topje met donkerblauwe luipaardvlekken en mijn chocoladebruine UGGS. Het was dan wel hartje zomer, maar echt warm was het niet.
Ik fietste naar Anneke’s huis. Gelukkig was het niet zo ver weg, want de lucht zag er onbetrouwbaar uit, alsof het ieder moment kon gaan regenen. En inderdaad; toen ik mijn fiets op Anneke’s oprit zette, begon het te spetteren.
Anneke deed de deur open. “Rosalinde, leuk je te zien!”
Ik glimlachte en stapte naar binnen.
“Hang je jas maar op en ga maar in de woonkamer zitten, dan pak ik wat te drinken voor je. Hou je van thee?”
“Ja, lekker.”
“Met suiker?”
“Nee, bedankt, ik hoef er niets in.”
Anneke liep naar de keuken, en ik naar de woonkamer. Het zag er heel gezellig uit, met een roodbruine, leren bank en witte meubels. Op de tafel lagen stapels papieren, en nogal uitgedroogde bloemen. Ik giechelde, en ging op de bank zitten.
Anneke kwam binnen met twee stomende mokken thee en een dienblad vol met koekjes. Ze zette de theemokken op tafel en reek me de koekjes aan. Ik pakte er een met chocolade en suikerspikkels, mijn favoriet.
“Goed,” begon Anneke, terwijl ze ging zitten, “je wilt dus les geven?”
Ik knikte. “Dat lijkt me geweldig, ja.”
“Super. Dan ga je les geven aan de selectie, acht tot en met dertien jaar, dat doe je alleen, op woensdagavond van zeven tot acht. Op zaterdagmiddag geef je les met Nikki Swan, van half tien tot half twaalf, aan beide selectiegroepen bij elkaar. Je krijgt per uur dat je les geeft twintig euro, dat komt dus uit op zestig per week, omdat je zaterdag twee uur lesgeeft. Betaald krijg je per twee weken, dus als je hier je rekeningnummer even op wil schrijven.”
Ze reek me een formuliertje aan, waar bijna al mijn gegevens op stonden. Ik vulde mijn rekeningnummer in. “Moet ik die andere dingen ook nog invullen?”
“Ja, doe maar.”
Ook mijn e-mailadres, 06-nummer en schooltijden schreef ik op het formulier, en gaf het terug. Toen pakte ik mijn thee, en nam een slok.
“Fijn, dank je. Heb je zelf nog vragen, of iets anders?”
“Ja, ik heb een vraag over de dansen. Kan ik gewoon mijn eigen dansen op eigen muziek aan de kinderen leren, of zitten daar ook nog eisen aan vast?”
“Ohja, dat is een goede vraag. In principe mag je gewoon de muziek gebruiken die je zelf leuk vindt, zolang het maar bij het thema van de eindshow past. Dit jaar is het thema ‘Engelse Drop’, dus dat is een best ruim begrip, niet? De liedjes moeten over het algemeen ongeveer twee á drie minuten duren, langer mag altijd. Op zaterdag moet je natuurlijk overleggen met Nikki, maar dat lijkt me logisch. Vorig jaar hadden we ook twee meiden die een groep les gaven, en deze werkten totaal niet goed samen. Dan had Chantal een dans bedacht, en Lotte had deze weer helemaal veranderd. Heel verwarrend voor de kinderen ook.”
Ik knikte. “Inderdaad, dat hoorde ik van een vriendinnetje.”
“Je kent veel kinderen van de dansvereniging, toch?”
“Ja, van de hogere groepen eigenlijk iedereen wel.”
“Dat is fijn, het is altijd fijn om een lerares te hebben die de kinderen goed kent.” Anneke keek op haar horloge. “Het spijt me heel erg, maar ik moet je toch echt de deur uit zetten. Mijn man wordt met spoed geopereerd, over een paar uur.
Ik dronk mijn thee op, en stond op. “Veel succes. Het lijkt me super om les te gaan geven.”
Ook Anneke stond op, en schudde mijn hand. “Dat is mooi, meis. Maak er iets moois van, dan kom ik over een paar lessen wel kijken.”
Ik liep naar de deur en trok mijn jas aan.

Vier reacties - ik wil er steeds meer. ;$ En abo's? Sorry trouwens, een beetje saai deel, maar dit moest even. Ik beloof dat de volgende een stuk leuker zijn; je wilt niet wéten wat er allemaal met Rosalinde gaat gebeuren.