Losing trust - 026

“Oh stoor ik?” hoorde ik zijn stiefvader zeggen. “Wat doe jij nou weer hier?! Ik zei toch dat ik je mobiel morgen kwam brengen!” zei hij boos. “Nou sorry hoor ik dacht dat jullie lekker lui op de bank tv aan het kijken waren ofzo maar blijkbaar waren jullie andere dingen aan het doen” antwoorde hij met een knipoog. Ik zag Harry rollen met zijn ogen en naar de woonkamer lopen om Robin zijn mobiel te pakken. Hij kwam weer de woonkamer uitgelopen, gaf zijn Robin zijn mobiel en deed de deur weer dicht. “Jezus wat een zak” zei hij boos. “Harry het is wel je stiefvader. Waarom doe je nou zo ? We kunnen het toch nog vaak genoeg doen ” zei ik. Hij keek nog steeds boos. Ik liep naar hem toe en prikte hem in zijn wang. “Ja ja ik zie een lach, ik zie een lach” zei ik plagend en er vormde een kleine lach op zijn gezicht. “Hoe kan ik nou boos blijven als jij zo voor mij staat met je mooie lach?”. “Hahaha lekker puh” zei ik en ik stak mijn tong. Ik rende keihard weg naar boven en verstopte me onder het bed. Ik hoor snelle voetstappen op de trap en de deur vloog open. “Ik weet wel waar je zit hoor”hoorde ik Harry uitdagend zeggen. Het bleef ineens stil en ik hoorde niks meer. Ik keek om me heen. Opeens werd ik bij mijn enkels onder het bed weg getrokken. Ik lachte me dood en werd opgetild door Harry. Ik hing over zijn nek en hij nam me mee naar onze slaapkamer. Hij gooide me op bed en ik kreeg spontaan een lachbui. Ik kon niet meer stoppen met lachen en Harry keek me raar aan. “Ga je nog stoppen met lachen” vroeg hij verbaasd. “Ik… denk van….NIET” zei ik lachend. Hij stond op “Nou laat maar dan” en hij liep de kamer uit. “HAHAHAHA NEE HARRY WACHT HAHAHA OMG JIJ BENT GEK” schreeuwde ik keihard. Na een tijdje kon ik weer stoppen met lachen en was ik moe. Ik ging even liggen maar dat even werd wel tot de volgende ochtend, ik was inslaap gevallen.