021 Jasmine

Tegen het einde van de film lig ik languit tegen Jack en hij heeft een arm rond mij gelegd. "Ik zou de DVD moeten afzetten... Maar ik heb geen zin... Ik lig goed." mompelt hij en laat zijn hoofd op dat van mij rusten na er een kusje op te geven. "Dan blijven we liggen." bevestig ik en sluit genietend mijn ogen. "Hmmm, ik heb een voorstel. Kunnen we hier zo niet voor altijd blijven liggen? Ik lig bij het mooiste, liefste, best kuisende meisje. En jij ligt bij de most handsome guy ever." Lachend open ik mijn ogen en kijk omhoog, recht in zijn ogen. "I like the idea." antwoord ik en nestel me zo mogelijk nog meer tegen hem aan. "Jack, Jasmine, komen julle eten!"


"De salade was heel lekker. Bedankt." glimach ik als ik vertrek. "Dank je." glimlacht ze en geeft me een knuffel en een kus. "Kom snel nog eens langs." Ik knik glimlachend. "Doe ik."
"Ik zal je naar huis brengen." besluit Jack. "Dat hoeft niet. Ik ga wel alleen naar huis." Koppig schudt hij zijn hoofd. "Ik breng je naar huis. God weet welke rare kerels er nu nog rondlopen..." gaat hij tegen me in. "Seriously, Jack, het is 8 uur en nog klaar." lach ik. "Het hoeft niet donker te zijn om iets fout te doen..." Ik kan het niet helpen maar sla met mijn hand hopeloos tegen mijn hoofd. "Oké, al goed. Ik win dit toch nooit... Lea, je hebt echt een koppige overbezorgde zoon." breng ik hopeloos uit wat haar doet lachen. "Als hij even bezorgd was over mij als hij is om jou, dan zou ik mijn handen kussen." lacht ze. "Waarom al die moeite voor mij?" vraag ik hem grijnzend, best wel trots dat ik toch iets beteken voor hem. "Omdat je nog zo'n jong onschuldig meisje bent en ik wil niet dat er jou iets overkomt. Niet te vergeten dat Dylan jouw broer is en mijn beste vriend. Als jou iets overkomt kan je mij begraven."

Half lachend doen we onze jassen aan, ik zeg nog snel eens dag aan zijn mama en hand in hand lopen we de deur uit. "Wanneer is onze volgende training?" vraag ik best wel geïnteresseerd. "Ik geef je een dag rust. Overmorgen vliegen we er terug in, voor twee uur." Ik knik. "Kom je morgen terug bij ons? We zullen je niet verplichten Playstation te spelen." vraagt hij na een korte gezellige stilte. "Als iedereen akkoord is wil ik er gerust wel komen bijzitten." Antwoord ik best wel beschaamd dat ik niemand heb om mee om te gaan."Je weet ondertussen toch wel dat je gewoon bij ons kan komen zonder akkoord van iedereen? We hebben je allemaal super graag."Ik knik gelukzalig. Ik heb echt de beste broer ter wereld met de meest geweldige vrienden.