Losing trust - 022

Ik liep naar de gang pakte mijn jas en liep naar buiten. Onder het lopen deed ik mijn jas aan. Het was koud en had alleen maar mijn jas gepakt. Ik liep naar Harry’s huis. Ik belde aan maar niemand deed open. ‘Hij is niet thuis en neemt zijn telefoon niet op raar’ dacht ik. Ik haalde mijn IPhone uit mijn jaszak en zocht in mijn contacten ‘Louis’ kwam voorbij en ik belde hem. “Met Louis Tomlinson…..Heey lou heb jij Harry gezien of gesproken ik heb hem nu al 3 dagen niet gezien of gesproken en hij neemt zijn mobiel niet op….Uhh nee ik ook niet ik zag hem 3 dagen geleden verdrietig weg lopen Juul wat is er gebeurt?...Ik uhhh heb het een soort van uitgemaakt met Harry….WAT! Waarom?...Ik heb geen zin om het hier nu over te hebben ik moet gaan sorry doei “ en daarmee hing ik op. Een paar dagen later liep ik over straat door de sneeuw. Ik keek af en toe naar binnen, mensen zaten gezellig met zijn allen aan tafel of rond de kerstboom. Het was kerstavond en ik had Harry nu al meer dan een week niet gezien of gesproken. Ik had hem volgens mij al wel tienduizend berichtjes gestuurd maar hij reageerde maar niet. Ik liep het café in waar Harry en ik vaak zaten warme chocolademelk te drinken. Ik ging aan een tafel zitten en bestelde warme chocolademelk. Ik hoorde het belletje van de deur en kijk op. Ik hapte naar adem. Ik zag die bos met krullen. Hij deed zijn hoofd omhoog en even hadden we oogcontact maar hij keek gelijk weer weg. Ik keek naar de tafel. Ik hoorde zijn diepe warme stem. Hij bestelde ook warme chocolademelk. Ik durfde niet te kijken totdat er iemand bij mijn tafel kwam staan. Ik keek op en ik verdronk gelijk in die ogen. “Mag ik erbij komen zitten?” vroeg hij. Ik knikte ja en hij ging zitten. We hadden een kwartier niks tegen elkaar gezegd. Opeens voelde ik een warme grote hand de mijne vastpakken. Hij hield mijn hand stevig vast. “Ik wil je terug oké, ik kan niet zonder je. Ik eet en slaap niet meer normaal, ik sluit mezelf op in mijn kamer elke dag, ik ben dronken op avonden, ik kan gewoon niet omgaan met de pijn die ik heb door het missen van jou! Ik hou van je, jij bent alles voor me. Ik…” De tranen rolden over zijn wangen. “Harry stop. Ik kan er niet tegen om je zo te zien. Ik mis je, en ik wil je geen pijn doen. Dat ik die avond ben weggelopen is de grootste fout die ik heb gemaakt. Ik wil jou ook terug!” zei ik met tranen in mijn ogen “Maar stop alsjeblieft met huilen ik kan er niet tegen als je huilt dat weet je” zei ik met een klein lachje op mijn gezicht. Hij lachte en veegde snel zijn tranen weg. Hij stond op, pakte mijn hand en nam me mee naar buiten.