Chapter 23~~ 'Pie?'

'Zoey?' Het is Jake's stem. 'Gaat het wel?'
Ik open langzaam mijn ogen, hopend om zijn gezicht te zien. Ik bedenk me te laat dat dat natuurlijk niet gaan gebeuren. Teleurstelling neemt me even over, maar daarna herstel ik me weer.
'Ja, gaat prima,' zeg ik. Een hand omsluit de mijnen en trekt me omhoog. 'En, wat voor zooi hebben we dit keer gemaakt?' Vraag ik.
'Wel,' zegt Adam. 'De chocomelk ligt overal, gepaard met koekkruimels en er zit pudding op het plafond.'
'Een hele grote zooi dus,' vult Elizabeth hem aan.
'Jep,' zegt Scarlett. 'Er zit namelijk ook taart op het plafond.'
Ik lach even en schuifel tussen alle troep door, op zoek naar de taart. Nadat ik er met mijn hand in heb gezeten, pak ik hem op.
'Scar?' Vraag ik. 'Deze taart?' Ik heb werkelijk geen idee waar ze staat, maar ik gooi hem in de richting waarvan ik net vandaan kwam.
'Ja, die taart,' zegt ze en ik hoor een smakkend geluid. 'Mjum, heerlijk. Hier Zoey moet je proeven.'
Ik ben te laat met wegduiken en krijg een stuk taart vol in mijn gezicht.
'Ja,' zeg ik als ik mijn vingers af lik. 'Smaakt inderdaad heeerlijk!'
'Aah!' Klink de verontwaardigde stem van Adam.
'Wat is er broertje?' Vraag ik.
De rest giert van het lachen, waarna Jay er met moeite uitkrijgt. 'Er is taart vanaf uit plafond op zijn gezicht gevallen.'
Ik zie het al helemaal voor me en schiet in de slappe lach.
'Zoey!' Roept Adam verontwaardigd. 'Ik dacht dat wij familie waren. Daarbij zit jou gezicht ook onder de taart hoor!'
Ik moet enkel nog harder lachen. Een koud stuk taart in mijn gezicht, veranderd dat echter.
'Oké, nu is het oorlog!' Roep ik, waarna ik het stuk taart van mijn gezicht veeg en het in dezelfde richting gooit als het vandaan kwam.
'Hé!' Roept Elizabeth verontwaardigd. Dat is het sein van de voedseloorlog. Van alles vliegt me om de oren. Koekjes, taart en weet ik veel wat. Uiteindelijk worden de nog ongeopende doos Smekkies erbij gehaald. Ik hoor ze kapot spatten op de vloer.

Na een half uur is alles op, of kapot en ploffen we neer in de zooi. Ik plof, natuurlijk, precies neer in een stuk taart. Ik hoor meerdere verontwaardigde kreetjes, wat me duidelijk maakt dat ik niet de enige ben.
'Leuk voor de huiselfen morgen,' zegt Jay lachend.
'Ach, nou ja, hebben ze wat te doen,' zegt Jake, met zijn typische- ik haal mijn schouders nu op- stem.
'Jullie gaan hier toch niet echt slapen of wel?' Vraagt Scarlett.
'Naah,' zegt Adam. 'Nee, denk het niet. Slapen wel op de bank.'
'Of een logeerpartijtje bij ons,' stelt Elizabeth voor.
'En hoe willen we daar beneden komen?' Vraagt Jay.
'Bij ons op de rug!' Roep ik uit.

Geloof me of niet en ik weet zelf ook niet hoe het ons gelukt is, maar we zitten allemaal op onze kamer. we hebben de andere meisjes de deur uitgewerkt, met de afspraak dat ze niet in hun bedden slapen. Nou, mij een zorg. Adam bij mij, Jake bij Scarlett en Jay bij Elizabeth. Broers en zussen bij elkaar, niet dat Jake en Scarlett familie zijn. Maar ja. Niet aanstellen. Maar voordat dat gaat gebeuren, duurt dat nog even, ondanks dat we morgen naar school moeten. Keten is ons ding, de dag daarna moe? Jammer dan.
Uiteindelijk besluiten we toch maar te gaan slapen en kruip ik tevreden tegen Adam aan.