Losing trust - 011

”. Ik keek hem aan, aan de ene kan was ik blij dat hij het me nu eerlijk vertelde maar aan de andere kant ook boos en verdrietig dat hij me dit niet gelijk had verteld. “Waarom heb je me dit niet gewoon eerder verteld?” vroeg ik zacht. “Ik weet het niet ik wist gewoon niet wat ik moest doen! Ik wil je niet kwijt ik hou van je!” zei hij en hij kreeg tranen in zijn ogen. “Voel je nog wat voor haar?” ik was bang voor het antwoord en wou het eigenlijk helemaal niet horen maar ik moest het gewoon vragen. “Ik…….” Zei hij met een brok in zijn keel. “Ja dus” zei ik verdrietig. “Nee Julia alsjeblieft “. “Laat maar Harry ga alsjeblieft weg” en met dat liep ik naar de gang. Hij liep achter me aan. “Maar Julia…”. “Nee Harry ga alsjeblieft gewoon weg!” terwijl ik dat zei begon ik te huilen. Ik schrok van mezelf. Ik huil nooit niet om een zielige film, niet als iets ik me vreselijk pijn deed. Maar ik kon me gewoon niet inhouden ik hield zoveel van Harry maar ik had gewoon wat tijd voor mezelf nodig. Er liep een traan over zijn wang en hij liep het huis uit. Ik viel neer op de grond tegen de muur aan. Ik begon nog erger te huilen. Ik snapte het niet meer. Ik snapte Harry niet ik snapte mezelf niet. ‘Waarom moet ik nou zo huilen’ dacht ik bij mezelf. Ik stond op en liep naar boven. Ik trok een trui en joggingbroek aan en kroop in bed. Ik was moe, moe van alles van mezelf van Harry. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap. Ik werd wakker van een deur die werd dicht geslagen. Ik had geen zin om moeite te doen om te kijken wie er was dus bleef in bed. De enige die een sleutel hadden waren Robin, Julien en Harry. Ik hoorde voetstappen op de trap. Mijn deur van de slaapkamer ging langzaam open. Ik zag Julien in deur opening staan. “Heey” zei hij zacht. “Heb ik je wakker gemaakt”. “Uhh ja maar maakt niet uit hoor”antwoordde ik. “Wat kom je doen?” vroeg ik. “Robin staat beneden te wachten en we wouden vragen of je mee gaat naar Funky Buddha”. “Oh ja hoor ik kan wel wat afleiding gebruiken. Ik kleed mee even om en dan kom ik oké?”. “Ja is goed wij wachten wel beneden”zei hij en hij deed de deur dicht en liep naar beneden. Ik stapte uit bed. Pakte wat kleren uit mijn kast trok ze aan, deed wat make-up op en mijn haar goed en liep naar beneden. “Yeeh ben je er klaar voor? Dat word party hard!”zei Robin. Ik lachte met een nep lachje en trok mijn laarzen, jas en muts aan. We liepen buiten. Robin en Julien liepen hand in hand en ik liep er maar een beetje achteraan. ‘Wat zijn ze ook schattig samen, gelukkig heeft Robin wel een leuk liefdesleven’ dacht ik. Robin kwam naast me lopen. “Gaat het wel” vroeg ze. Ik keek haar aan kreeg tranen in mijn ogen en schudde nee. “Uhh Julien ga maar alvast heen wij komen zo”zei ze en ze gaf hem een kus. Hij liep door in zijn eentje. “Vertel wat is er gebeurt je hoeft nooit te huilen dus er moet wel iets heel ergs zijn. “Harry….Ik….. Ik weet het allemaal niet meer” zei ik schokkend. “Wat is er gebeurd?” vroeg ze me met een soort schrik in haar ogen. Ik vertelde haar het hele verhaal en ze keek me geschrokken aan. “En nu?” vroeg ze. “Ik weet het niet maar ik wil hem niet kwijt”. “Je moet naar hem toe gaan en praten, want dit kan zo niet. Jij bent alleen maar verdrietig en het zal me niks verbazen als hij nu thuis ook zit te huilen”. Ik keek haar aan. “Praat gewoon met hem, misschien is hij in deze tussen tijd ook wel naar Taylor of hoe ze ook heet gegaan om met haar alles uit te praten en is het echt over tussen hun. Ik weet wel zeker dat hij jou wil en niet die Taylor”. “Wat ben ik ook blij met jou”zei ik en ik gaf haar een knuffel. Robin was er altijd voor me en ze liet altijd de positieve kanten van dingen zien. “Oké ik bel hem morgen en dan ga ik naar hem toe”zei ik uiteindelijk. “Nee niet bellen gewoon naar hem toe gaan, als je belt kan hij zich er alleen maar op voorbereiden. Als je gewoon daar staat moet hij wel eerlijk zijn”. “Oké..”antwoordde ik. “Gaan we nou feesten of niet”zei ik met een lach op mijn gezicht terwijl ik de tranen weg veegde. “Natuurlijk, Julien is daar nog steeds op ons aan het wachten”. Dus we liepen naar ‘Funky Buddha’.