My life is broken.

Justin's Pov:

---

We hoorden geen geluid meer aan de andere kant van de deur.
Mijn ogen barsten van de tranen uit. "Nee, hij heeft haar niet doodgeschoten, het kan gewoon niet!" dacht ik.
Ik stelde mezelf gerust, maar het werkte niet. Ik klopte, schopte tegen de deur.
Er kwam maar geen geluid. Ik kon het meisje van mijn dromen kwijtgeraakt zijn.
Een beetje later hoorden we een stoel verschuiven.
"MELL? MELL!!" riep ik meteen. Langzaam keek ik door het deurgat en ik zag allemaal bloed.
Mijn gevoelens waren te groot. Het voelde alsof mijn hele leven instortte.
"Misschien is ze niet dood." zei de agent. "Het kan een fake schot geweest zijn."
Dat stelde me niet gerust, ik wou haar nu in mijn armen. Wat had Mell misdaan?
De agent was al een hele tijd bezig op zijn mobieltje. "Wat doe je nu al constant?" vroeg ik.
Hij antwoordde niet en deed gewoon verder. Ik liet me zakken langs de muur.
Een paar minuten later hoorden we allemaal ziekenwagens.
Kwamen ze naar dit huis? Weten ze van de schot?
"Ik heb de ziekenwagens en een sterkere groep agenten ingelicht.
Ze zullen de deur inbreken en zien wie er gewond of dood is." zei hij.
Ik bleef neerzitten, mijn gedachten zaten ergens anders. Ergens ver weg.
Ergens waar ik samen met Mell was, we liepen over het strand hand in hand.
Het geluid van de agenten die de trap opkwamen stoorde mijn gedachten.
Er waren wel 6 agenten allemaal met geweren en zaklampen.
Ze gebruikten gebarentaal om geen geluid te maken. Ik deed gebaar dat ze moesten beginnen.
Ik wou weten of Mell nog leefde. De agenten deden allemaal teken dat ze gingen beginnen.
De éne liep naar de deur en brak het in. Ik stond recht en liep naar de deur.
Een agent hield me tegen. "LAAT ME GAAN, IK WIL HAAR ZIEN!!" schreeuwde ik.
Uit grote verbazing zag ik niemand in de kamer. Er was nog een deur, de badkamer.
Ik wijste naar de deur en de agenten deden teken dat het goed was.
Het was pikdonker. Alles was zwart voor mijn ogen. Opeens hoorden we een gil.
"DAT IS MELL!! MELL LEEFT NOG!!" Waar wachten de agenten op! Ze willen niet naar binnen gaan!
Plots hoorden we nog een schot. Alles rond mij werd draaierig. Mijn leven stond op het punt in te storten.
Alle geluiden rond mij werden 10 keer verstilt. "Wat, wat gebeurd er. Alles is zo raar..." Ik viel neer.