019

Daisy POV "

Langzaam opende ik mijn ogen en begon om me heen te kijken. Ik zat in een knusse kamer met drie mensen voor me. Wat was er gebeurt? Waar was ik?
Een van de mensen sprong op en sprintte op me af. Ik probeerde bij te komen en ademde constant.
Mijn beeld werd duidelijk dus ik kon zien dat het Harry was. "Jezus. Daisy, doe dit nooit meer. We hadden nooit moeten gaan. De straffen worden steeds erger." Hij klonk erg geïrriteerd.
Nu kwamen de andere mensen in mijn beeld. Een daarvan was een vrouw die mijn hand pakte en in het Russisch begon te mompelen. Ik negeerde Harry en bestudeerde de vrouw. Was dit… Was dit mijn tante?
"Tante Katinka?" mompelde ik zacht terug in het Russisch. Ja, ik kon Russisch. Al vanaf mijn geboorte ben ik deels Russisch opgevoed omdat mijn moeder eerst geen andere taal kon.
De vrouw begon te enthousiast glimlachen. "Oh lieve hemel. Mijn kleine Daisy! Hoe ben je hier gekomen?! Hoe is het met je moeder? Hoe is het met…" schreeuwde ze nog steeds in het Russisch. Ze viel even stil bij haar laatste woorden. Stiekem wist ik dat het over haar zonen ging. Ik besloot alles in kleine stapjes te vertellen.
"Het is een lang verhaal hoe ik hier ben gekomen. Alhoewel ik niet snap dat ik hier wakker werd.."
Nu kwam blijkbaar mijn oom erbij staan. Hij had kort gemillimeterd haar en een bruine snor. Zoiets had ik wel in gedachten van hem.
Tante Katinka keek me bezorgd aan. "Deze lieve jongen vertelde dat je hier vlakbij was ingezakt vanwege buikpijn. Hij had gelukkig ons adres..."
Ik knikte als bedankje naar Harry die kort naar me glimlachte. Moest ik serieus flauwvallen? Rot straf.
"Het gaat hartstikke goed met Matthew en Daniel. Matthew heeft net zijn zwemdiploma gehaald en Daniel doet het erg goed met zijn studie." Tante Katinka pakte mijn oom stevig vast. Ik zag dat ze tranen in haar ogen had.
"Mijn kleine jongens…"stamelde ze. Tante Katinka sloeg haar hand voor haar mond en begon te snikken. Even rilde mijn rug. Ze zal ze vaste erg gemist hebben en trouwens, Matthew en Daniel hun ouders ook."
Mijn tante draaide zich om en begon snel over een ander onderwerp: "Igor? Wil je even wat thee zetten voor Daisy en haar vriend?"
Binnen monds begon ik te giechelen. 'Vriend'. Tja, dat kon je op twee manieren opvatten. Je vriend of gewoon een vriend.
In mijn ooghoek zag ik Igor naar de keuken sjokken. Waarom bellen Matthew en Daniel nooit met hun ouders? Ik besloot het te vragen. "Willen jullie anders Matthew en Daniel even spreken?"
Tante Katinka sprong op. "Zijn ze dan hier?!" Haar gezicht stond nu op verbaasd en vrolijk tegelijk. "Eh, nee. Maar via de telefoon..."
Ze keek me aan alsof ik Chinees sprak. "Telefoon?"
In gedachten gaf ik mezelf een facepalm en besloot het op te lossen. Ik graaide mijn mobiel uit mijn zakken en toetste het nummer van Daniel in. Terwijl het nummer overging, begon ik te twijfelen. Mocht ik wel contact opzoeken? Dat was toch verboden? Maar… Maar, ik kon toch niet tante Katinka teleur stellen? Dit zou toch een uitzondering zijn?
Harry liep naar me toe en tikte me op mijn schouder. "Daisy, ik heb geen idee wat je de hele tijd zei maar… Volgens mij mag je niet bellen."
Ik haalde mijn schouders op en overhandigde mijn mobiel aan tante Katinka die gillend naar de keuken rende. Oké, gekheid heerst in de familie.
Nu had ik even tijd om met Harry te praten. Ik zuchtte en liet me naast hem op de bank vallen. Harry keek me aan en wreef eventjes over mijn been heen.
"Oké, dit is echt een rare dag. Al wat van Viola gehoord?" Ik knipperde overdreven met mijn ogen.
"Nee.. Ik had het te druk met iemand naar dit huis tillen." grapte de krullenbol. Mijn mond viel open. "Heb je me helemaal getild?! Ik ben super zwaar!"
Harry begon te lachen. "Wel nee, joh. En wat had ik anders moeten doen?" Ik haalde mijn schouders op. "Sorry. Dit is zo'n zware dag…"
Hij knikte even. "Trouwens.."
"Je praat dus Russisch." Harry trok zijn wenkbrauwen op. Nee, ik praatte geen Russisch. Ik denk eerder Arabisch.
Ik wilde weer reageren of Harry begon te piepen. Zijn gezicht trok wit en ik keek hem vragend aan. "We moeten over een uur op het vliegveld zijn."
"WAT?! We hebben nog een hele avond?! Hoelang ben ik weggeweest?!"

Jenna POV"

Bijna kruipend liep ik de laatste meters samen met Liam, of beter gezegd 'Roy'. Zeker het laatste half uurtje was Liam helemaal aan het hallucineren. Ik denk dat we hem zo snel mogelijk op de bank moeten gooien. Hopelijk is er niks beschadigd boven bij hem. Niet dat ik er verstand van had, zoals je al merkte…
Ik gaf een gil toen ik het witte huis in zicht zag. Ik vraag me nog steeds af hoe we het hebben volgehouden en dat we het huis überhaupt hebben gevonden!
Mijn benen waren onderhand van kauwgom toen ik tegen de bekende deur aanslofte. Ik pufte het uit en met mijn laatste beetje fut begon ik half te schreeuwen. "Roy!! We hebben het gehaald!"
Liam grinnikte en liet zich ook buiten adem tegen de deurpost aanvallen. Ik drukte de bel in en wachtte totdat er iemand open deed. Nu was nog de vraag of we op tijd waren…
Al gauw werd de deur geopend en ik zag de goeie oude Niall in de deuropening.
"NIALL! WE LEVEN NOG!" Ik liet me tegen Niall opbotsen en samen vielen we op de mat. Een golf van warmte drong mijn onderbuik binnen. Ik sloot mijn ogen en ik hoorde Niall lachen.
Langzaam krabbelde Niall op. "Oh, God. Liam! Hoe gaat het met je?"
Liam haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet. Ik ben in de war. Hoe laat is het?"
Nog steeds lag ik op de mat toen ik mijn hoofd optilde. "De tijd?! Hoe laat is het? Zijn we op tijd?!" Spastisch sloeg ik met mijn handen in de lucht.
Niall grinnikte en keek op zijn horloge. "Het is 5 voor twaalf."
Ineens voelde het alsof ik energie voor tien man had dus ik sprong op. "HELL YEAH! We hebben het freaking gehaald! High five, Roy!"
Liam duwde zijn hand tegen de mijne aan. Ik kon al voorspellen dat Niall aan het fronsen was.

"Jenna?" Niall kwam mijn kamer binnen lopen met een zak chips in zijn handen. "Hmm?"
Ik lag in mijn dikke pyjama op mijn bed. Niall plofte zich naast mij neer en nestelde zich tussen mijn dekens. Hallo Niall.
'Ik dacht dat je misschien wel wat chips wilde…" Niall glimlachte. Ik keek hem aan. Zijn blonde haren lagen warrig op zijn hoofd. Zo heeft hij zijn haar niet vaak. Ik vond het stiekem wel schattig.
"Aw, dat is aardig. En natuurlijk wil ik chips." Ik wurmde mijn hand in de zak en propte het in mijn mond.
"Gwaawt hewt weer goed mewt Liam?" bracht ik er met volle mond uit.
Niall knikte. "Jwa. Hwij ligwt tew swlapen." Ik grinnikte. Ja, Niall en ik snappen elkaar. "Mwooi."
"Jwa, mooi." Niall en ik begonnen te lachen. Ik trok de chips zat uit zijn handen en propte meer in mijn mond.
Niall keek me nep-verdrietig en liet zijn hoofd op mijn schouder vallen. Even schoten er tintelingen in mijn buik. Wat was hij toch lief…
De Ierse eetverslaafde streelde zacht de chips zak waardoor ik nog harder begon te glimlachen. Ja, op zulke rare jongens viel ik duidelijk. Misschien vond ik Niall wel leuk?
Mijn gedachten werden verstoord door de gek naast me. "Oohja" begon Niall. "Er komen eerdaags nieuwe mensen hier."
Ik knikte. "Oké, hopelijk leuke mensen." Naja, altijd heb ik Daisy of Viola nog… Alhoewel ik niks echt met Viola heb.
"Misschien wel een leuk meisje…" Niall keek starend naar mijn kledingkast. "Een leuk meisje?" Dus hij wilde een leuk meisje? Was ik dan niet leuk? Stiekem grinnikte ik van mijn reactie.
"Ja, een meisje." zei Niall. Hij speelde met de rand van mijn bed. "Je bedoelt als een leuk meisje dat je zou willen daten?"
De blonde jongen begon te lachen. Eigenlijk hoopte ik dat hij 'Nee' zou zeggen totdat hij antwoordde met: "Ja, een beetje."
Ik besloot om er dieper op in te gaan. "En op wat voor meiden val je?"
Even was hij stil. Toen zuchtte hij. "Meestal brunettes, lief, grappig en ze moeten van voetbal houden." Ik bekeek mijn haar. Was ik een brunette? Nee, Jenna. Je bent blond, helaas.
Dit keer was ik stil. Hij vindt me duidelijk niet leuk.
Niall verbrak de stilte. "En jij?"
"Wat?"
"Op wat voor jongens val jij?"
Ik kreeg een brok in mijn keel. Moest ik de waarheid vertellen? Moest ik vertellen dat ik eraan twijfelde of dat ik hem leuk vond? "Eh.." stamelde ik.
"Jongens met humor. Maar het is meestal heel verschillend." zei ik bijna vol met zelfvertrouwen. Het was niet gelogen.
Niall knikte. "Ik ga even kijken bij Liam."
Hij drukte een kus boven op mijn kruin en verliet mij alleen achter in mijn kamer.