Chapter Four

“Heren. Welkom dat jullie zo snel wilde komen” Alle parlementsleden zaten aan de tafel en Harold Saxon zat aan het hoofd van de tafel.
“Meneer Saxon. Mag ik u er op wijzen dat we niets beslissen zonder de koningin er bij”
“De koningin heeft me uitdrukkelijk gevraagd om het hier te leiden, zolang zij op vakantie is” Het werd stil.
“Daarom heren...” Er werd geklopt. Harold zuchtte.
“Ja!” riep hij geïrriteerd. De deur ging open en een vrouw kwam binnen.
“Meneer Saxon. Er is hier iemand voor je”
“Goed heren. Laten we deze vergadering een andere keer verder zetten” De parlementsleden stonden op en verlieten de vergaderzaal.
“Laat hem binnen” zei Harold. De vrouw verdween en in haar plaats kwam een man binnen.
“Meneer Saxon. Ik kijk enorm naar u op” zei de man.
“En wie bent u? Als ik vragen mag”
“Mij naam is Jim Moriarty” zei de man.
“Oh. De beroemde Moriarty die Sherlock Holmes uitdaagde, is op gestaan uit de dood” zei Harold. Jim wist dat hij het om te lachen bedoelde en schudde zijn hand.
“Wat kan ik voor je doen, Jim”
“Wel. Ik dacht dat u mijn hulp misschien nodig zou hebben. U hebt Mycroft aan de kant geschoven, maar daarmee niet zijn broer”
“Wat wil je zeggen?”
“Ik kan ervoor zorgen dat Sherlock jou niet ik de weg staat” zei Jim.
“Dat hoor ik graag” zei Harold.
“Toe. Ga zitten” Jim ging zitten.
“Ik heb ondertussen een vriend van me gebeld. Hij zal naar hier komen” zei Harold.
“Ik ben heel nieuwsgierig”
“Hij kent 2 gasten die ons ook in de weg durven zitten” zei Harold.
“Je bent op alles voorbereid. Daar hou ik van” zei Jim. Er werd weer geklopt.
“Ja” Dezelfde vrouw kwam weer binnen.
“Meneer Saxon. Er is hier iemand voor u”
“Laat hem maar binnen” zei Harold. De vrouw ging weg en een man kwam binnen.
“Crowley! Mijn beste man! Hoe is het er mee?” Harold stond op en omhelsde de man.
“Harold. Lange tijd niet gezien” zei Crowley.
“Crowley. Dit is Jim Moriarty. Jim. Dit is Crowley” zei Harold. Jim en Crowley schudde elkaar hand.