~7~ Bellatrix

Ik snoof in Harry's gezicht, waarbij zijn haar bij elke snuif naar achteren waaide.
"ik eehh... Ik..." stotterde hij. "Hij begon!' en hij wees op Draco, die me heel onschuldig aankeek met grote ogen.
'Meekomen jij, snottebel,' siste ik tegen Harry, en met mijn toverstok stuurde ik hem de lucht in, zodat hij spartelend voor me uit zweefde.
Achter me hoorde ik Draco gemeen lachen, en toen ik me omdraaide om hem te vervloeken, ontweek hij alle lichtstralen en holde hij weg zoals ik dat soms deed; nog steeds gemeen lachend.
Harry lag op de grond. Oh ja... Ik was hem even vergeten. Hij lag helemaal stil, dus liep ik verveeld naar hem toe en ik zei; 'zeg alsjeblieft dat je dood bent.'
Het was even stil, en ik wilde net opspringen om rond te krijsen "I KILLED HARRY POTTER!' toen zijn stem gedempt door het gras klonk: 'Ik moet poepen.'

Op de gang hoorde ik Harry heen en weer rennen. Hij was druk op zoek naar één van de wc's, waarvan ik de deuren even in kapstokken had veranderd.
Ik zat in Voldemort's kamer TV te kijken, toen ik voor de zoveelste keer naar hem schreeuwde dat hij zijn My Little Pony computerspelletje zachter moest zetten. Hij reageerde niet, want hij zat met zijn neus vastgeplakt aan het beeldscherm. Nou goed dan, met zijn hele gezicht.
Geïrriteerd omdat ik nou weer helemaal mijn toverstok uit mijn trui (ja, thuis draag ik gewoon een legging met een sweater, geloof het of niet) moest halen.
'Silencionis' mompelde ik, met mijn ogen op de televisie gericht en mijn toverstok een beetje in zijn richting. Het geluidje ging gewoon door. In plaats daarvan had ik nu zijn pruik, die ergens aan de muur hing, betoverd waardoor die begon te kakelen als een kip. Daarop antwoordde zijn poster van Justin Bieber aan de muur met wat geluiden die meer weg hadden van die van een zwijn dan van een kanarie, en binnen no time rende ik gillend de kamer uit.
Maar daar trof ik iets aan wat duizend keer erger was dan die boerderij met af en toe elfjesbelletjes erdoorheen in Voldie's kamer.