37~Harry~Charlien

Harry pov.
Charlien ging voorlopig mee op tour en reisde overal met me mee. Onze hoofden schitterde vaak op de covers van de Joepie of andere tijdschriften en het ging meer dan goed. Ik was gelukkig want nu kon ik doen wat ik graag deed samen met mijn meisje.
Ik had moeten weten dat na een periode van dit soort geluk er wel iets slechts moest gebeuren.. maar laten we niet vooruit lopen.
Ik en Charlien zatten in het hotel te genieten van een maaltijd die ons was aangeboden.
“Weetje, tot nu toe ben jij de enige die mij heeft uitgevraagd..” zei ze bedenkelijk,” ik zou jou eens moeten mee uitvragen!” besloot ze daarna.
Meteen kreeg ik een lachbui.
“Is het niet normaal dat de jongen het meisje mee uit neemt?” vroeg ik. Ze keek me gespeeld boos aan, maar bleek serieus over haar zaak.
“Nee, ik meen het! Volgende week als we terug in ons vertrouwde thuisland zijn gaan we ergens eten op mijn kosten. Wat zeg je daarvan?” ze leek trots met haar plan dus stemde ik maar in met een grijns om mijn lippen.


1 week later:

Charlien pov:

Ik kwam net uit de douche toen ik een sms kreeg van Harry. ‘Ik zal iets later zijn, heb een vergadering over de band. X tot straks! <3’
Ik zuchtte, de band ging voor. Dacht ik, maar meteen bestrafte ik mezelf. Rustig maakte ik me klaar en vertrok uit eindelijk toch al naar het restaurant waar we hadden afgesproken. Het leek me beter om daar naartoe te gaan dan hier maar heen en weer te lopen.

Ik werd begeleid naar mijn gereserveerde tafel en plofte daar neer op een van de twee stoelen. De tafel was versierd met enkele kaarsjes en een bloemstuk. Het restaurant zelf was relatief verduisterd waardoor het kaarslicht een romantische sfeer opwekte. Een half uur later kreeg ik opnieuw een sms.
‘Oke, ik ben nu vertrokken. Zie je daar over een 15 tal minuten! X ik hou van je <3’ Ik glimlachte en smste hem terug dat ik ook van hem hield. Nog maar een kwartiertje zuchtte ik. Ze hadden me al verschillende keren een wijntje aangeboden, maar ik wou wachten op Harry. Dat bleek langer te duren dan verwacht, want een uur later was hij er nog steeds niet. Ik begon ongerust te worden. Zou er iets gebeurd zijn? Mijn hart begon sneller te kloppen. Hij zal wel in de file staan ofzo, probeerde ik mezelf voor te houden.
‘Waar ben je? X’ stuurde ik snel en ik hoopte dat ik niet opdringerig over zou komen, maar er kwam geen antwoord..
Ik stelde mezelf voor nog een 15 tal minuten te wachten en dan maar naar huis te vertrekken, maar op dat moment zoemde mijn gsm luid. Ik werd gebeld. Opgelucht nam ik op, omdat Harry’s naam op mijn gsm stond te lezen.
“Hey, waar was je? Ik wacht hier al meer als een uur!” zei ik licht geïrriteerd, maar vooral opgelucht. Maar het was niet Harry’s stem dat antwoorde…


Hierna nog maar 1 hoofdstuk en dan zal dit verhaal ten einde lopen. Sorry dat ik doorheen dit jaar zo weinig heb geschreven, ik hoop dat jullie het mij vergeven Achja, ciao xxJulie