The girl who cant be killed -3-

Het was wel weer even wennen toen de wekker op maandag weer ging. Glimlachend dacht ik terug aan de meiden avond. Het was zo gezellig ook al was het een avond mij onder vragen maar ik heb al zo lang moeten liegen over bepaalde dingen dat het eigenlijk heel makkelijk ging ook al vond ik het rot! Net toen ik de deur wou uit stappen stond ik oog in oog met Klaus vragend keek ik hem aan “wat doe jij hier?” even zag ik hoe ze ogen over me lichaam gleden. Even bleven ze hangen bij me borsten en snel keek ie me aan “je bent verandert!” arogant keek ik hem aan “zou het Klaus? Meen je dat nou?” boos liep ik langs hem heen maar zoals verwacht stond hij al bij me auto “wil je me niet ontlopen?” vreemd en boos keek ik hem aan. Ik zuchte overdreven en probeerde langs hem heen maar tervergeefs. Boos keek ik hem aan maar blijkbaar was hij iets van plan want ineens hing ik over ze schouder en rende hij er met mij van door. De pogingen hard gillen en los proberen te komen waren hopeloos dus gaf ik het maar op en voordat ik het wist stonden we boven aan bij en waterval. Klaus liet me los en keek toen voor zich uit. Even liet ik de omgeving op me in spelen eigenlijk was het best mooi en romantisch ineens begon Klaus te praten “hier vlak bij heb ik me vloek verbroken” even keek hij me aan “weetje dat ik jou nooit vergeten ben?” verbaasd keek ik hem aan “wat wil je nou zeggen?” ineens kwam ie recht voor me staan “ik hou er van om gevreesd te zijn!!” even knipperde ik met ogen hoorde ik dit nou goed? Ik hoor hoe een zucht de mond van Klaus verliet “hoe kun je daar nou van houden? Iedereen haat je!! Je zal nooit liefde hebben” met een ruk draaide hij zich om “en daar heb je het mis!!” ik schrok van ze luide toon van praten en zet een stap naar achteren “jij bent terug in me leven en daarvoor had ik Caroline bijna!! Maar jij bent altijd heel speciaal gebleven en nu heb ik terug!! ” “je heb me niet terug!! Wat denk je nou dat ik naast jou me leven ga lijden? Dat zou zelfmoord zijn!! een leven vol strijd en leugens!!” boos sprong ik van de berg af naar beneden en renden hard weg. Ik hoorde hoe Klaus me volgde maar dat jaar voorsprong merkte ik toch echt. Maar ineens struikelde ik over iets en viel toen hard op de grond al snel werd ik omhoog geholpen door iemand maar ik kon niet zien van wie “gaat het ?” met een ruk draaide ik me om en keek ik in de bezorgde ogen van Stephan ik knikte en klopte me kleren af en zetten het toen weer op een rennen maar dat was nu heel overbodig want binnen 3 stappen stond Klaus voor me “dat was dom niet uit kijken!!” een zucht verliet me mond en ging opstandig tegen over hem staan “wat wil je nou Klaus?” ik merkte hoe er 2 mensen bij ons kwamen staan “ik wil jou terug ” ik begon hard te lachen en verklaarde hem voor gek “Klaus er zijn dingen die niet zullen gebeuren! Jij en ik zijn daar 1 van zolang jij je opstelt als dit pleeg ik liever zelfmoord” ik hoorde de 2 personen in de lach schoten boos draaide ik me om “ga even iemand anders lastig vallen wil je?” boos liep ik weg en merkte hoe Klaus verslagen achter bleef snel verstopte ik me achter een schuurtje en luisterde naar het gesprek van de 3 heren “Klaus ze zwakke punt Stephan!!” ik hoorde hoe Damon een zet kreeg en met grof geweld tegen een boom werd gedrukt “je blijft uit haar buurt hoor je!!” ik voelde hoe de woede weer opborrelde en bijna wou ik er heen rennen om hem voor gek uit te maken maar al snel hoorde Stephan “laat hem Los Klaus zo win je haar nooit terug” met een klap kwam Damon op de grond “wat wil jij zeggen Salvatore? Dat ik op jou moet gaan lijken” ik hoorde een vrouwelijke lach naast me “leuk he mannen afluisteren” een schok trok door me lijf en ik keek in het lachende gezicht van Caroline “jeetje laat me niet zo schrikken” zachtjes lachte ze en kwam naast me staan gelijk concentreerde ik me weer op de jongens “vrouwen houden van een zachte jongen die hun beschermt maar die toch ook klappen uit durft te delen!! Ashlene heeft gevoelens voor je dat is over duidelijk maar ze kan niet met iemand zijn als jou!!” gelijk keek Caroline me aan “hoe kan je van hem houden??” ik zuchte zacht en maakte een gebaar van later. Toen ik voet stappen deze kant op hoorde komen trok ik Caroline mee. Ik stopte voor de deur van me huis en deed snel open en trok Caroline mee “waarom die haast?” even kwam ik op adem en wenkte Caroline mee naar de woonkamer “omdat ik anders weer moet vechten tegen 2 gevoelens!!” vreemd keek Caroline me aan “ik snap je niet!!” ik glimlachte en plofte op de bank neer al snel werd ik gevolgd door Caroline “kijk het zit zo! Ruim 1000 jaar geleden waren we een stel onze families zagen ons al helemaal samen met kinderen en noem maar op!” “maar toen werden ze vampiere?” ik knikte zacht “wij zijn toen gevlucht maar op een avond ben ik gebeten door een vampier en vermoord je kent het vampier worden verhaal wel” ik zag Caroline knikken “maar dat doet er niet veel toe! Klaus was toen heel lief en zorgzaam een beetje zoals Stephan om maar te vergerlijker!! De jongen die hij nu is komt niet eens in de buurt van de man waar ik voor gevallen ben!!” ik voelde hoe een brok in me keel ontstond ik stond op en liep naar een grote kist in de woonkamer “hier in zitten allemaal tekeningen van mij en Klaus samen en van mij alleen” ik zag hoe Caroline op stond en naar me toe liep en de kist opende. Met grote ogen keek ze naar de tekeningen “ze zijn echt prachtig!!” ik knikte en pakte er 1ntje uit “dit is mijn favoriete!!” ik gaf hem aan Caroline die meteen begon te knikken “jullie zijn echt heel lief zo!! Echt het perfecte stel!” ik voel hoe me wangen verkleuren “ik snap wel dat je hem niet los kan laten” ik draaide me om naar Caroline “ik weet gewoon zeker dat hij er nog is! Hij kan mijn nooit met een verkeerde vinger aanraken” zie hoe Caroline knikt ik hoor hoe ze de kist sluit en naar me toe komt “wie weet komt ie nog bij zinnen” ik haal me schouders op en zucht dan. Ik schenk 2 glazen wiskey in en geef er 1 aan Caroline “ach liefde heb je nooit in de hand!” ik heb me zin nog niet af of de deur bel gaat. Vreemd kijk ik Caroline aan zachtjes loop ik naar de deur waarneer ik open doe zie ik een jongen voor de deur staat die ik niet ken vreemd kijk ik hem “hallo ik ben Taylor is Caroline hier?” ik knikte en gelijk stormde hij naar binnen “zou je niet vragen of je naar binnen mag?” verwaand draaide hij zich op “misschien had je dan niet me vriendin moeten mee nemen beetje samen spannen met Klaus!!” verbaasd keek ik hem aan maar voordat ik wat kon zeggen leek het wel een zoete inval want voor ik het wist stond me me halve huiskamer vol “aah ik hoor dat Taylor kennis heeft gemaakt met het meisje naar me hart” met een ruk draaide ik me om. En ja hoor natuurlijk was Klaus ook van de partij boos keek ik hem aan maar voordat ik was kon zeggen was Caroline me al voor door me in bescherming te nemen. Vreemd en veronderschuldigt keek Taylor me aan en bood toen zijn excuus aan “dankje maar kan iemand me vertellen wat iedereen hier doet?” gelijk kwam Stephan naar me toe “hoeveel Ashlene’s waren er in jullie dorp” vreemd kijk ik hem aan “weet ik veel waarom?” gelijk kwam Elena bij hem staan “er gaat een legende rond over een hybrid uit jullie dorp die eerder ontstaan is dan de originele familie ” toen ik dat hoorde moest ik moeite doen om verbaasd te lijken “ik ummhh heb geen idee jullie?” gelijk keek ik Rebekah en Klaus aan die allebij hevig nee knikte “het is best belangrijk dat we haar vinden ” “ja als ze nog leeft handig!!” kaatse Damon gelijk terug. Ik zag gelijk een uit weg om de sporen richting mij uit te wissen “Damon heeft gelijk we weten niet eens of ze nog leeft en waarneer ze geleefd heeft!!” ik voelde hoe Klaus bij me kwam staan en gelijk op mijn opmerking in haakte “nou speur neus ga dat maar eerst eens uitzoeken!!” ik voelde hoe er een spanning ontstond “kan iedereen gaan en ze eigen ding gaan doen en dingen gaan uitzoeken voordat mensen elkaar in de haren vliegen?” ik hoorde Caroline lachen “ik kom straks nog wel langs met de meiden!!” knikte en knuffelde de meiden. Toen ik de deur gesloten had voelde ik ineens ene hand op me schouder en die hand kende ik maar al te goed. Met een ruk draaide ik om en keek ik de blauwe ogen van Klaus “wat doe jij hier nog?” even lachte hij en legde zijn handen op me heupen “het spijt me van alles echt!!” even kwam er niks in me op. Ik voelde de ogen van Klaus in me branden en daar het me verbekende moment van ik flap er alles uit “wat wil je nou? Dat ik gelijk terug ren in je armen? ” ik draaide me los van de greep van Klaus “wat wil je dat ik doe op me knieen gaan voor je? Je smeken?” ik schudden me hooft “nee daar ben je veelste trost voor!!” een verontwaardige kreun verliet de mond van klaus “dat zou je vroeger gedaan hebben maar nu niet meer!!” zonder dat ik door had was ik naar de deur gelopen en stond ik met de deur knop in me handen “ik wou dat je wat meer was zoals vroeger de jongen die mij redden van de weerwolven!!” zonder dat ik er bij na dacht had ik de deur geopend. Het gebaar was blijkbaar duidelijk voor Klaus met gebogen hooft liep hij langs me “kan ik het ooit goed maken met je??” ik keek op en keek recht in zijn prachtige ogen “denk maar na over wat ik gezegd heb!!” ik voelde hoe hij teder me wang kuste en toen weg liep. Gelijk liep me moeder verbaasd binnen “zag ik nou net wat ik dacht dat ik zag?” verlegen knikte ik “ooh vertel?” zachtjes knikte ik nee en liep snel naar me kamer. Die avond was het stil en eenzaam Klaus had me een paar keer gesmst maar ik had nog steeds geen zin om terug te smsen. Ineens ging me kamer deur met een ruk open een gil verliet me mond verstijft keek ik naar de deur en daar zag ik 3 lachende meiden staan. Lachend gooide ik een kussen naar hun toe lachend kwamen ze bij me op bed. Het was een raar idee dat ze al zo snel achter mij waren gekomen ookal wisten ze niet dat ik het was. Al snel was de gesprek stof ons liefdes leven zuchtend keek ik naar me telefoon die voor de zoveelste keer af ging “waarom kijk je niet?” ik haalde me schouders op “weet ik niet!! het is zo raar allemaal!” ik zie ze knikken. Even bleef et stil en ineens schoten we allemaal hard in de lach wat de reden was geen idee maar het luchte wel op.