Chapter 22~~ Fuge fugere Pulvinar

Umbridge is flink pissig geweest, heeft heerlijk geschreeuwd dat ze er nog wel achter zou komen wie het gedaan heeft en is daarna driftig weggelopen. Haar hakjes weergalmen door de inmiddels stille Hall, waarna iedereen weer in lachen is uitgebarsten. Dumbledore heeft echter iedereen tot stilte gemaand en gevraagd wie er schuldig waren. Natuurlijk reageert niemand daar op.

Na het eten loop ik met Elizabeth richting buiten. We hebben beiden geen zin gehad in de commonroom en de wind speelt met mijn rode lokken.Het waait harder dan ik eerst heb gedacht, maar ik voel me er prettig bij. Alsof al mijn zorgen zich van me weg laten blazen. Ik haak mijn arm door die van Elizabeth, waarna we langs het meer slenteren. De stem van Elizabeth onderbreekt na enkele tijd de stilte.
'Er brand geen licht bij Hagrid,' zegt ze verbaast. 'Maar hij was deze week ook niet bij het eten elke keer.'
'Vaag,' mompel ik, waarna ik even frons. Hagrid was er altijd en is er altijd geweest.
'Ja,' zegt ze enkel. Het is weer een tijdje stil, waar we ons afvragen waarom hij er niet is en we terug slenteren richting het kasteel.
Voor de keuken stoppen we.
'Koekjes?' Vraag ik lachend.
'En een thermosfles chocomelk.'
Ik grijns en laat me mee naar binnen trekken, als Elizabeth de deur heeft geopend.

Met meer dan alleen chocomelk en koekjes zitten we op de kamer van Adam en Jake. De huiselfen hadden ons van alles meegegeven, alsof ze wilden dat we aankomen. Nou ja, maakt ons natuurlijk niet uit! Ondertussen zitten we gezellig te kleppen en werken we alles naar binnen. Over een stelletje vreetzakken gesproken, maar dat wisten we al.
'Weet je,' zeg ik bedenkelijk. 'Ik heb het slechtste idee ooit, wat ook wel eens het beste idee ooit kan zijn.'
'Ojee,' mompelt Adam naast me en ik stomp hem tegen zijn schouder.
'Wat nou!' Roept hij uit. 'Jou ideeën zijn altijd of compleet idioot, of werkelijk geniaal.'
'He! En bedankt. Maar nu vertel ik het niet meer.'
'Tss,' zegt hij enkel en ik steek mijn tong naar hem uit.
'Kussengevecht!' Brult Scarlett opeens uit het niets.
Uit verschillende hoeken klinken blije kreten, toch ons ding denk ik. Ik heb niet eens tijd om op de springen, of ik krijg al een kussen tegen mijn hoofd. Ik spring op, probeer het kussen te grijpen, wat me lukt na een paar mislukte pogingen. Ik spring met een mislukte poging op het bed en val languit er over een, waarna ik er over heen rol en op de grond plof. Vervolgens barst ik in lachen uit, om mijn kneuzen actie. Gefocust op mijn gehoor, sta ik met mijn toverstok in de aanslag en gooi ik kussens in verschillende richtingen, maar voor mijn gevoel krijg ik er meer tegen me aan dan dat ik mensen echt raak. Niet dat echt uit maakt, zolang je maar plezier hebt. Uiteindelijk zit ik, nadat ik er over gevallen ben, met een stapel kussens verstopt achter een bed. Met onze eigen bedachten spreuk, behekst ik de kussens om me heen. 'fuge fugere Pulvinar,' zeg ik en ik voel hoe de kussens zich gehoorzamen aan mijn toverstok. Ik spring op en zwiep met mijn toverstok.
'Pak ze kussentjes, verpletter ze compleet!' Schreeuw ik en ik hoor de kussens langs mijn hoofd zoeven. Ik hoor verschillende kreten en doe een vaag-achtig vreugde dansje. Natuurlijk blijf ik niet gespaard en krijg ik daarna de volle laag, waardoor ik al snel gevloerd wordt. Ondertussen ben ik mijn complete oriëntatie kwijt. Vallend over van alles en nog wat, waarvan ik niet eens weet wat het is schuifel ik door de kamer heen. Met mijn handen gestrekt voor me uit, schuifel ik door de kamer. Waarna ik uiteindelijk tegen de muur aan loop en opnieuw gevloerd wordt.